Konstrukcja jest konstrukcją teoretyczną, która rozwija się w celu rozwiązania pewnego problemu naukowego. Dla epistemologii jest to obiekt koncepcyjny lub idealny, który implikuje rodzaj równoważności z procesami mózgu.

Konstrukcja wykracza poza konkretny proces mentalny zwany ideacją oraz proces fizyczny i społeczny zaangażowany w komunikację . Dlatego niektóre nauki, takie jak matematyka, uważają konstrukty za obiekty autonomiczne, nawet jeśli nie mają rzeczywistej egzystencji.

W przypadku psychologii konstrukcja jest dwubiegunową kategorią opisową, która pozwala każdej osobie organizować doświadczenia i dane rzeczywistości. Konstrukcję można rozumieć jako hipotetyczną całość, trudną do zdefiniowania w ramach teorii naukowej.

Konstrukcja psychologiczna jest zatem etykietą słowną, która rozróżnia elementy według charakterystyki, która się streszcza (zimna / gorąca, dobra / zła, nowa / stara itd.).

Amerykański psycholog George A. Kelly, żyjący w latach 1905-1967, opracował teorię konstruktów osobistych (ogólnie skracanych jako TCP ), która opiera się na konstruktywnym alternatywie, postulacie filozoficznym, zgodnie z którym każdy znaczenie dla każdego doświadczenia w wyniku osobistej konstrukcji.

Kelly argumentował, że rzeczywistość podlega różnym osobistym konstrukcjom i że istnieją pewne, które są użyteczne, a inne negatywne. Wszystko to jest objęte wielkim procesem, który polega na sukcesywnym budowaniu i odbudowie i jest związany z tym, co psycholog nazwał cyklem doświadczenia, procesem bez końca, którego wyniki są bezpośrednio związane ze zdrowiem psychicznym ludzi, i że Składa się z następujących kroków:

* przewidzieć doświadczenie ;
* zaangażuj się w wynik;
* spotkać się z wydarzeniem;
* zatwierdzić lub unieważnić przewidywane;
* konstruktywnie przejrzyj system.

Inną koncepcją, którą rozwinął Kelly, jest zwężenie systemu konstrukcji, zjawisko zachodzące, gdy jednostka ogranicza postrzeganie samego siebie w celu zminimalizowania widocznych niezgodności. Innymi słowy, nie chce przeżyć nowych doświadczeń, ponieważ obawia się, że go unieważniają. Zwykle występuje w przypadkach agorafobii i depresji.

Zgodnie z teorią Kelly'ego możliwe jest rozróżnienie następujących typów konstrukcji:

* Jądrowy : reguluje procesy, dzięki którym tożsamość jest zachowywana. Można powiedzieć, że obejmuje ona najgłębsze przekonania, te, które nadają sens jednostce i które w związku z tym nie mogą być łatwo modyfikowane;

* peryferyjne : wywodzi się z poprzedniego typu konstrukcji, chociaż charakteryzuje się większą elastycznością, dlatego łatwo ją modyfikować;

* lekki : ten, który prowadzi do zmiennych przewidywań bez narażania danej osoby na ryzyko i może występować u bardzo elastycznych lub kreatywnych osób lub u pacjentów ze schizofrenią;

* przedwczesny : stosowany, nawet jeśli nie ma etykiety słownej i znajduje się głównie w zaburzeniach psychosomatycznych;

* sztywny : prowadzi do niezmiennych prognoz, tak jak w przypadku uogólnienia ( "wszystkie kobiety chcą być matkami" ). Jest to typowe dla osób o wyraźnych ideach, chociaż występuje również w przypadku obsesji;

* podwładny i nadrzędny : osoba ustanawia hierarchię dla każdego konstruktu i umieszcza podwładnych pod supraordenados. Przykładem może być konstrukcja "droga / tania" jako podmiot podrzędny "zły / dobry", rozumiany jako związek między "kosztownym" i "złym" oraz "tanim" i "dobrym".

Z drugiej strony znany jest jako konstrukcja społeczna wobec podmiotu, który powstaje w systemie zbudowanym przez członków społeczeństwa . Członkowie tego konstruktu zachowują się tak, jakby istniał ten podmiot, respektując pewne konwencjonalne zasady. Społeczny konstruktywizm jest prądem myśli, który analizuje konstrukcje społeczne.

Z drugiej strony, stan skonstruowany to forma przyjęta przez przymiotnik lub rzeczownik w różnych językach semickich, takich jak hebrajski lub arabski.