Terapia mowy, znana w Ameryce Łacińskiej jako fonoaudiologia, jest zbiorem metod nauczania normalnej fonacji dla tych, którzy mają trudności z wymową .

Jest to nauka, która ocenia, diagnozuje i leczy problemy związane z językiem, mową i połykaniem. Jego celem jest zapobieganie, diagnozowanie, rokowanie, leczenie i kompleksowa ocena zaburzeń komunikacji u ludzi, niezależnie od tego, czy należą one do dziedziny mowy czy języka .

Mowa terapia jest nawet odpowiedzialna za problemy z twarzoczaszką, poprzez terapię myofunkcjonalną. W niektórych krajach jest postać nauczyciela słuchu i języka, specjalisty, którego można pomylić z logopedą, wykonując podobną pracę w ramach edukacji.

Terapia mowy, na przykład, może być odpowiedzialna za leczenie afazji, która jest utratą lub upośledzeniem zdolności mowy z powodu urazu w obszarach językowych kory mózgowej. Ta dysfunkcja utrudnia lub zmniejsza zdolność porozumiewania się za pomocą języka mówionego, pisania lub znaków.

Dysfunkcja, anomalia w języku, który powinien być spowodowany uszkodzeniem mózgu, może być również leczona przez logopedę. Dysfazja jest zwykle określana jako specyficzne zaburzenie językowe (SLD) lub określone zaburzenie rozwoju języka (TEDL) i jest definiowana przez wykluczenie, ponieważ określa na początku lub opóźniony rozwój języka, którego nie można przypisać brakowi sensorycznemu, niedorozwój umysłowy, zaburzenia psychopatologiczne, deprywacja społeczno-afektywna lub oczywiste uszkodzenie mózgu.