Miasto (z łacińskiego populusa ) to koncepcja o kilku znaczeniach. W tym przypadku interesuje nas znaczenie, które odnosi się do mieszkańców pewnego regionu, kraju lub kraju . Ci mieszkańcy tworzą społeczność, ponieważ mają tę samą kulturę.

Natomiast rdzenny to termin, który odnosi się do pierwotnej populacji danego terytorium . Te populacje zwykle należą do tradycji organizacyjnych, które poprzedzają rozwój nowoczesnego państwa. Termin ten pochodzi z łaciny i jest wynikiem sumy dwóch wyraźnie zróżnicowanych części: przysłówka "inde", które można przetłumaczyć jako "tam", i "gena", co jest odpowiednikiem "rodzimego lub indyjskiego".

Pojęcie rdzennej ludności jest zatem powiązane z pierwotną wspólnotą pewnego regionu . Ajmara, Guarani, Mapuches, Inkowie i Aztekowie to niektóre z rdzennych ludów, które istniały lub istnieją na amerykańskim terytorium.

Powszechnie uważa się, że rdzenni mieszkańcy stanowią mniejszość w obecnych państwach narodowych. Państwa te są na ogół regulowane przez europejskie wytyczne polityczne, gospodarcze, religijne i kulturowe, będące skutkiem kolonizacji i imperializmu czasów wcześniejszych. Ludy rdzenne starają się jednak zachować tradycje i zwyczaje, nawet jeśli w oczach potomków Europejczyków wydają się egzotyczne.

W tym momencie można ustalić, że zgodnie z danymi przedstawionymi przez ONZ (Organizacja Narodów Zjednoczonych), istnieje w sumie trzysta milionów ludzi, którzy są częścią rdzennej ludności i żyją jako tacy. W szczególności wydaje się, że istnieje około pięciu tysięcy wiosek tego typu.

Ameryka bez wątpienia jest kontynentem, na którym jest więcej rdzennych mieszkańców, rozproszonych między innymi w Argentynie, Brazylii, Boliwii, Chile, Kolumbii, Kostaryce, Ekwadorze, Salwadorze czy Meksyku. O tym ostatnim narodzie trzeba podkreślić, że ma on niezwykłą specyfikę i że ma w sumie 65 rdzennych miast, które mają tak wiele lub więcej własnych języków.

Popoluca, Chontal de Tabasco, Tacuate, Cochimí, Matazeco lub Tarahumara to nazwy niektórych meksykańskich kolektywów, które przez całe swoje istnienie opowiadają się za ustanowieniem swojej kultury, tańców, systemów ekonomicznych, a nawet ich świętych lub bóstw.

W Oceanii, Azji i Europie uważa się również, że istnieją ludy rdzenne, które z zasady są całkowicie marginalizowane, a zatem wymagają, aby niektóre instytucje i grupy broniły swoich praw i obowiązków.

Od czasu przybycia Europejczyków do Ameryki w 1492 r. Rdzenni mieszkańcy tego regionu zostali wyzyskiwani, dyskryminowani i marginalizowani. Na początku zostali zniewoleni i nawróceni na chrześcijaństwo siłą, niszcząc ich rodowe zwyczaje. Obecnie ludy rdzenne nadal borykają się z problemami, takimi jak wywłaszczenie ich rodowych ziem.

Na przestrzeni dziejów pojawiły się różne grupy, które twierdzą, że poprawiają warunki życia rdzennej ludności, takie jak Armia Wyzwolenia Narodowego Zapatystów (EZLN) .

Oprócz tego istnieją inne podmioty na rzecz rdzennych mieszkańców, takie jak Konfederacja rdzennych narodów Ekwadoru lub Międzyetniczne Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju Peruwiańskiej Dżungli.