Koncepcja pamięci podręcznej, która pochodzi od francuskiego słowa " cachet", może być używana na różne sposoby. Pierwsze znaczenie, o którym mowa w słowniku Royal Spanish Academy ( RAE ), odnosi się do pieniędzy wypłacanych artystom lub niektórym profesjonalistom za wykonanie prezentacji lub pracę.

Podczas gdy pod względem technologii nie ma dużej różnicy między pamięcią podręczną a pamięcią główną systemu (tj. Pamięci RAM), ta pierwsza ma znacznie mniejszą pojemność i umożliwia znacznie szybszy dostęp. Właśnie z tego ostatniego aspektu wynika, że ​​jego cena jest bardzo wysoka i dlatego nie jest używana w dużych ilościach; mówić konkretniej, podczas gdy obecne komputery zwykle mają co najmniej 16 GB pamięci RAM, procesory nie docierają do 30 MB pamięci podręcznej (pamiętaj, że 1 GB to 1024 MB, więc różnica jest fatalna ).

Ponieważ pamięć podręczna jest o wiele mniejsza niż główna, nie jest możliwe zapisanie w niej wszystkich danych bieżącego programu (nie zapominaj, że niektóre z nich wymagają kilkuset megabajtów do wykonania, czyli kwoty przekraczającej pojemność pamięć podręczną dziesiątki razy). Z tego powodu mikroprocesor przechowuje w nim tylko dane, których potrzebujesz do częstszego korzystania, pozostawiając pamięć RAM na resztę.

Jedną z sekretów szybkości dostępu, jaką pamięć podręczna może pomieścić, jest jej lokalizacja: producenci procesorów umieszczają ją obok siebie, podczas gdy pamięć RAM musi być zainstalowana ręcznie na płycie głównej, kilka centymetrów procesora i jego wydajność zależy po części od szybkości elementów, które go łączą.

Ponieważ mikroprocesor tworzy kopię pewnych danych w pamięci podręcznej przy pierwszym dostępie do nich, kiedy musi je ponownie odczytać, szuka ich tam wcześniej w pamięci RAM; Jeśli je znajdziesz, możesz pracować znacznie wydajniej.