Zanim przejdziemy do zrozumienia znaczenia terminu obojczyk, musimy odkryć jego etymologiczne pochodzenie. W tym przypadku możemy stwierdzić, że jest to słowo wywodzące się z łaciny. Dokładnie pochodzi z "obojczyka", który jest kością łączącą łopatkę z mostkiem.

Jest to słowo, które powstało z sumy dwóch wyraźnych elementów:
- Rzeczownik "clavis", co oznacza "klucz".
-Sufit "-ula", który można przetłumaczyć jako "mały".

Stąd obojczyk jest synonimem "małego klucza".

Etymologia jest powiązana z kluczem o niewielkich rozmiarach, chociaż pojęcie to stosuje się w ramach anatomii .

Obojczyki są kościami ludzkimi, które znajdują się w górnej części klatki piersiowej, wyartykułowanymi przez akromię łopatki i mostka . Wraz z pojawieniem się litery S pisanej kursywą, łączą klatkę piersiową i kończyny górne.

Obojczyk i łopatka (zwana także łopatką ) tworzą szkaplerz, który dzieli się na odcinek tylny, środkowy i przedni. Każdy obojczyk ma dwie kończyny, dwie krawędzie i dwie twarze. W przeciwieństwie do tak zwanych kości długich, nie ma trzonu, trzustki ani kanału kręgowego.

Różne obrażenia i zaburzenia mogą wpływać na obojczyk. Jego złamanie występuje stosunkowo często, częściej u dzieci niż u dorosłych. W niektórych przypadkach złamanie obojczyka występuje w wyniku skomplikowanego porodu.

Na złamaniach obojczyka możemy podkreślić kolejną serię istotnych aspektów, takich jak:
- Istnieją trzy grupy złamań: I, II i III.
- Grupa I odnosi się do tych, które występują w środkowej 1/3, podczas gdy osoby z grupy II wpływają na zewnętrzną 1/3, a te w grupie III na wewnętrzną 1/3.
- Grupa II jest podzielona na grupę typu I Neer, w której więzadła krzyżowo-obojczykowe pozostają nienaruszone; te z klasy II Neera, w których dochodzi do uszkodzenia więzadeł piersiokokowych i typu III. Te ostatnie są identyfikowane przez rozerwanie złamań, co nazywa się płytką coracoid.

Immobilizacja i chirurgia są najczęstszymi metodami leczenia wyżej wymienionych klas złamań obojczyka. Aby wybrać jedną lub drugą opcję, konieczne będzie bardzo jasne określenie grupy dotkniętej nią i jej powagi.

Z drugiej strony dyslokacja stawów obojczykowych powoduje uszkodzenie stawu łączącego jeden koniec obojczyka z brzegiem akromii.

Należy zauważyć, że obojczyki zniknęły z większości zwierząt . U ssaków kopytnych, na przykład, brak obojczyka daje łopatkom więcej ruchu. W przypadku ptaków, obojczyki zostały połączone z interclavulus w celu pojawienia się nowej kości.