Taryfa to koncepcja wywodząca się z hiszpańskojęzycznego alinzál (który z kolei wywodzi się z klasycznego arabskiego inzal ). Jest to stawka, podatek, opłata lub wycena stosowana w różnych oddziałach.

Zwane również opłatą notarialną, opłata notarialna stanowi jedynie część kwoty pobranej przez notariusza; Na fakturze przeważają wartości dotyczące opłat rejestratorów, podatków i innych wydatków, które prowadzi działalność, a notariusze płacą w imieniu swoich klientów.

Opłata naliczana przez notariuszy jest ustalana i ustalana przez rząd i jest środkiem, za pomocą którego ich funkcja i system używany do finansowania zapobiegawczego zabezpieczenia prawnego otrzymują odpłatę. Na fakturze notarialnej znajdują się między innymi wydatki związane z wynagrodzeniem specjalistów, komputeryzacją, wynajmem biura, ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej oraz obowiązkiem związanym z ich właściwą konserwacją.

Na przykład w Hiszpanii, chociaż notariusz może zaoferować zniżkę, wszyscy pobierają tę samą opłatę, dlatego ich kompetencje opierają się po prostu na jakości usług świadczonych przez każdego z nich swoim klientom. W ten sposób gwarantuje się każdemu obywatelowi dostęp do takiej zapobiegawczej prawnej służby bezpieczeństwa, niezależnie od jej dochodu.

Chociaż w większości przypadków to, co publiczność postrzega w pracy notarialnej, jest jedynie podpisaniem umowy lub umowy, akt ten stanowi nie więcej niż kulminację długiej, drobiazgowej i złożonej pracy wymagającej dużego poświęcenia i wiedzy technicznej, Wiadomo, że taryfa notarialna nie obejmuje szkód społecznych i ekonomicznych, których interwencja tych specjalistów unika ich klientów.

Praca notariusza oferuje swoim użytkownikom szereg korzyści, które znajdują odzwierciedlenie w oszczędności: mediacja i uzyskanie informacji istotnych dla wykonawców; arbitraż w postępowaniu pojednawczym w celu uniknięcia konfrontacji prawnych; pisanie pism dostosowanych do każdej konkretnej potrzeby.