Aby określić etymologiczne pochodzenie terminu koniugacji, zakłada konieczność przejścia do łaciny. A to znaczy, że słowo pochodzi od łacińskiego słowa "coniugatio", które składa się z trzech doskonale wytyczonych części: przedrostka "kon- tak", który jest synonimem "razem"; imię "iugum", które można przetłumaczyć jako "związek lub jarzmo"; i wreszcie przyrostek "-ción", który jest równoważny "akcji i skutku".

Koniugacja jest działaniem i efektem koniugatu (wymawiania różnych form czasownika w zależności od jego trybów, czasów, ludzi i liczb, łączenia kilku rzeczy ze sobą, porównywania jednej rzeczy z drugą).

W gramatyce koniugacja jest uporządkowaną serią różnych form tego samego czasownika . Pojęcie to jest również używane do określania grup, w których klasyfikowane są czasowniki o równym zgięciu.

Koniugacja zależy więc od takich pytań, jak nauczanie werbalne w zależności od czasu działania, informacja, czy wspomniana akcja została już zakończona i liczba uczestników procesu.

Biorąc to pod uwagę, możemy posłużyć się przykładem "śmiech" jako przykładu. Można w nim odkryć, że jest w trybie indykatywnym, że jest w liczbie mnogiej, że należy do pierwszej osoby i że w przeszłości jest niedoskonała.

Na przykład: koniugacja czasownika "pić" w jego różnych formach składa się z haseł "piłem", "piję", "piję", " piłeś", "piłaś", " pijesz", "piłaś", "kochanie", " Pić", "pić ", "pić", "pić", "pić", "pić", "pić", "pić", "pić" i "pić" . Każda z tych koniugacji pozwala na sformułowanie różnych wyrażeń: "Dzięki, ale nie piję, gdy pracuję", "Po obiedzie wypijesz czekoladowy trunek, który przygotowałem", "Piliśmy do białego rana", "Młodzi pili bez przerwy aż do nadejścia Manuel . "

Przy koniugowaniu dowolnego czasownika ważne jest, aby było jasne, że istnieją dwa rodzaje form czasownika. Tak więc, z jednej strony, istnieją te osobowe, w których istotny jest zarówno czynnik czasu, jak i podmiot, który jest z nim związany.

Z drugiej strony istnieją nieosobowe formy czasownika, znane również pod nazwą non-finite, które mają tę szczególną cechę, że nie wymagają określonego przedmiotu. W szczególności istnieją trzy typy tych form słownych: bezokolicznik, który zwykle kończy się na "ar", "er" lub "go"; imiesłów, który kończy się na "ado" lub "gone"; i gerunda, który jest określony, ponieważ zakład kończy się na "ando" lub "endo".

Przykładami imiesłowów są jedzenie, spanie lub chrapanie, podczas gdy imiesłów wykonuje się jako wymarzone, tańczone lub pożądane próbki. Z drugiej strony przykłady gerundów idą, śmieją się lub śpiewają.

W dziedzinie biologii koniugacja jest połączeniem jąder komórkowych w celach reprodukcyjnych . Jest znany jako koniugacja bakteryjna z procesem transferu informacji genetycznej, który rozpoczyna się w komórce dawcy i trafia do komórki biorcy.

Pojęcie to jest również używane w fizyce, aby nazwać operację, która przekształca stany cząstki w stany odpowiadającej jej antycząstki.