Etymologia logarytmu prowadzi nas do dwóch greckich słów: logos (co tłumaczy się jako "rozum" ) i arithmós (tłumaczone jako "liczba" ). Pojęcie jest używane w dziedzinie matematyki.

Logarytm jest wykładnikiem, do którego należy podnieść dodatnią ilość, aby uzyskać określoną liczbę. Należy pamiętać, że w międzyczasie wykładnikiem jest liczba określająca moc, do jakiej musi się podnieść inna postać.

W ten sposób logarytm liczby jest wykładnikiem, do którego baza musi się podnieść, aby osiągnąć tę liczbę . Wielokrotność obliczeń arytmetycznych można wykonać prostszym sposobem, odwołując się do logarytmów.

Zobaczmy przykład . Logarytm w podstawie 5 z 625 wynosi 4, ponieważ 625 jest równe 5 do potęgi 4 : 5 x 5 x 5 x 5 = 625 .

Biorąc pod uwagę liczbę ( argument ), funkcja logarytmiczna jest odpowiedzialna za przypisanie potęgi ( mocy ), do której należy podnieść inną stałą liczbę ( podstawa ), aby uzyskać argument. Wracając do naszego przykładu, argument ma wartość 625, moc wynosi 4, a podstawa to 5 .

Base to power = Argument
5 podniesiony do 4 = 625
5 x 5 x 5 x 5 = 625

Scottish John Napier jest znany jako pionier w definiowaniu logarytmów w XVII wieku . Wiele lat później szwajcarski Leonhard Euler połączył je z funkcją wykładniczą. W celu ułatwienia operacji inżynierowie i naukowcy z różnych dziedzin używają logarytmów codziennie.

Zjawisko to nazywane jest skalą logarytmiczną, z drugiej strony - skalą pomiaru wykorzystującą logarytm wielkości fizycznej w celu zastąpienia danej wielkości.