Idea loísmo jest używana w gramatyce, aby wymienić użycie form " i " atonów atonicznych zamiast "one" i "on" dla pośredniego męskiego dopełnienia rzeczy lub osoby. Ta cecha pojawia się w niektórych odmianach hiszpańskiego.

"Le" (i liczba mnoga "les" ) są zaimkami osobowymi, które zwykle reprezentują obiekt pośredni, podczas gdy "lo" (i "los" ) są zwykle używane do bezpośredniego obiektu, gdy nie ma żadnego efektu loismo.

Loismo powstaje w wyniku antyietimologicznego użycia zaimków nieakcentowanych odpowiadających trzeciej osobie . W tej ramce stanowi ona wadę podobną do leísmo i laísmo .

Zobaczmy przykład . Zgodnie z normami gramatycznymi wyrażenie "Poprosiłem ich o zachowanie milczenia" jest niepoprawne, ponieważ właściwe byłoby "Poprosiłem ich, aby milczeli" . Jednak w niektórych rejonach Ameryki Łacińskiej powszechne jest wywoływanie urojenia i stosowanie pierwszej formy.

Zwrot "Kiedy znaleźli dokumenty, podpalili" można znaleźć jako "Kiedy znaleźli dokumenty, podpalili ich". W każdym razie poprawną rzeczą z gramatycznego punktu widzenia jest napisanie lub wypowiedzenie "podpalili", a nie "podpalili", co jest kolejnym przypadkiem niedorzeczności.

Czasami niedorzeczność jest konsekwencją trudności w przyjęciu kastylijskim. W regionie andyjskim język hiszpański utrzymuje ścisłe powiązanie z takimi językami, jak Ajmara i Keczua, które nie różnicują płci i nie różnicują tej liczby. Oto jak normalne jest słuchanie komentarzy typu "Nie znam twoich rodziców" .