Życie jest przymiotnikiem, który odnosi się do czegoś, co trwa od momentu, gdy dojdziesz do końca życia . Może to być między innymi opłata, członkostwo lub dochód.
Na przykład: "Augusto Pinochet szukał bezkarności przez swoje przekleństwo jako senator z Chile", "Mój ojciec jest dożywotnim członkiem klubu i może wejść za darmo, aby oglądać mecze", "Prezes korporacji zgodził się trzymać z dala od zarządzania ale w zamian zgodził się na dożywotnią emeryturę . "
Postać senatora życia została stworzona jako prerogatywa dla byłych prezydentów republiki . Oznacza to, że po odejściu z urzędu przyjmują senatorów bez wyborów lub terminu przewidzianego na koniec kadencji. Ta opłata została jednak usunięta z większości konstytucji .
Z drugiej strony pewne postacie historyczne odwoływały się do stanowiska prezydenta na całe życie . Tytuł ten został przejęty przez dyktatorów, którzy próbowali wyeliminować wszelkie ograniczenia czasowe w zakresie swoich mandatów. Powstały również inne podobne stanowiska, takie jak konsul życia ( Napoleón Bonaparte ).
Pierwszy prezydent, który poprzez tytuł mistrza swojego życia starał się, by jego władza nigdy nie była kwestionowana, był samym Julio Cesarem w czasach Republiki Rzymskiej. Był rok 45 a. C. kiedy mityczny dyktator ogłosił się wiecznym . Należy wspomnieć, że w swoim pochodzeniu stanowisko to można było obsadzić na maksymalny okres pół roku.
Kilka wieków później francuski przywódca Napoleon Bonaparte podążył jego śladem, aby zostać pierwszym konsula życia, szczególnie w roku 1802. Od tego momentu było wielu dyktatorów, którzy naśladowali te inicjatywy; niektórzy podjęli decyzję, by zaspokoić swoje pragnienie władzy, podczas gdy inni zostali wyznaczeni przez swoich poddanych, przez ustawodawców, którzy nie zastanawiali się nad możliwością odmowy woli przełożonych.
Warto wspomnieć, że duża liczba przywódców, którzy dołączyli do stanowiska prezydenta na całe życie, nie dokończyła ich życia, ponieważ w niektórych przypadkach zostali oni zdetronizowani lub zabici. Przykładami szczęśliwych zakończeń byli Josip Broz Tito, Francisco Franco, François Duvalier, Rafael Carrera i Turcios, José Gaspar Rodríguez z Francji i Saparmyrat Nyýazow. Z drugiej strony wiadomo, że Mobutu Sese Seko nie powiodło się, próbując utrwalić swoją pozycję prezydenta stanu Zair na początku lat siedemdziesiątych.
Inne osoby korzystały z rozległych mandatów, takich jak Fidel Castro i Kim Il-sung, odpowiednio prezydenci Kuby i Korei Północnej, i często są wymieniani jako przedstawiciele prezydencji na życie. W przypadku Il-sunga wpływ, jaki wywarł na jego lud wydaje się ogromny: po jego śmierci rząd nazwał go wiecznym prezydentem i usunął stanowisko prezydenta Korei Północnej. Ponieważ nie może być następcą, ponieważ Kim Il-sung będzie wiecznie panował z zewnątrz, jego kompetencje zostały podzielone nominalnie i skutecznie między prezydentów Najwyższego Zgromadzenia Ludowego, premiera i Narodowej Komisji Obrony,
Te stanowiska polityczne są rozwijane w celu utrwalania władzy i podważania wolności narodów. Większość demokracji obejmuje przepisy, które wymagają przemian władców, aby uniemożliwić osobie lub sektorowi społecznemu utrwalanie się przy władzy i korzystanie z aparatu państwowego dla własnej korzyści.
W języku potocznym przymiotnik na życie jest również używany do nazwania kogoś lub czegoś, co wydaje się utrwalać w tej samej sytuacji, nawet w tonie kpiny lub z małą powagą: "Mój syn poniósł porażkę: myślę, że jest uczniem na całe życie".