Każda z osób uczestniczących w dialogu nazywana jest rozmówcą . Dlatego ci, którzy ze sobą rozmawiają, są rozmówcami.

Na przykład: "Mężczyzna, rozwścieczony, zaczął obrażać swojego rozmówcę", "Rząd szuka nowych rozmówców w związkach, aby spróbować złagodzić kryzys", "W nagraniu, które stało się znane w mediach, biznesmen rozmawia przez telefon z niezidentyfikowanym rozmówcą " .

Załóżmy, że pod koniec gry reporter przeprowadza wywiady z graczem na polu gry . W tym przypadku sportowiec jest interlokutorem dziennikarza i na odwrót: oboje mają rozmowę, wymieniają się pojęciami.

W niektórych wydarzeniach, takich jak konferencje i debaty, tematem może być rozmówca wielu osób, które nie komunikują się ze sobą. Weźmy przypadek historyka, który oferuje dysertację, a następnie poddaje się pytaniom społeczeństwa . W ten sposób historyk rozmawia z różnymi asystentami, którzy stają się jego rozmówcami, podczas gdy reszta obecnych słuchaczy.

Pojęcie rozmówcy jest również używane w sposób abstrakcyjny lub bezosobowy. W tym kontekście można powiedzieć, że Kościół ma jako interlokutorów różne organizacje społeczne, aby być blisko tych, którzy żyją w najbardziej potrzebujących dzielnicach. Ten rodzaj wyrażeń nie identyfikuje konkretnych rozmówców (to znaczy tych, którzy przemawiają w imieniu Kościoła i organizacji społecznych) i nie odnosi się nawet do konkretnego dialogu, ale jest raczej powiązany z szerszym procesem wykracza poza konkretne kontakty.