Etymologiczny pierwiastek rozkurczowy znajduje się w greckim określeniu, które można przetłumaczyć jako "rozszerzenie" . Pojęcie to odnosi się do ruchu wykonywanych przez serce, gdy rozluźnia się, aby krew weszła do jego jamy.

Możliwe jest rozróżnienie między diastolą przedsionkową (która pozwala na relaksację przedsionków ) a rozkurczem komorowym (która rozluźnia komory). Oba tworzą rozkurcz serca, znany po prostu jako rozkurcz.

Sekwencja czynności umożliwiająca pompowanie krwi przez serce jest nazywana cyklem sercowym . Proces zaczyna się od skurczu, który jest skurczem serca, aby wydalić krew. Następnie, z rozkurczem krwi, krew dostaje się do narządu .

Ważne jest, aby pamiętać, że krew wyrzucana z serca w skurczu nie wraca do przedsionków dzięki zamknięciu zaworów dwupłatkowych i trójdzielnych . Krew trafia do tętnic płucnych, które trafiają do płuc w celu dotlenienia. Z drugiej strony, już natleniona krew dostaje się do serca przez lewe przedsionki dzięki rozkurczowi i po przejściu do lewej komory jest wysyłana do reszty organizmu przez tętnicę aorty.

Literacka postać, której zastosowanie zależy od cech języka, zwana jest także diastolą. W języku hiszpańskim rozkurcz polega na opóźnianiu akcentowania jednej sylaby poprzez przekazywanie jej następnej, z zamiarem osiągnięcia określonej rymowanki.

Rozkurcz, w tej ramie, jest częścią zbioru figur dykcyjnych, a ściślej metaplazmą (która obejmuje modyfikację wymowy lub pisanie słów bez zmiany ich znaczenia ).