Angielski termin feromon pochodzi od phérein korzenia (przetłumaczonego jako "do przenoszenia" ) i hormonu końcowego (tłumaczonego jako "hormon" ) z języka greckiego. W naszym języku koncepcja pochodziła z feromonu . Nazywa się to substancją wydzielaną przez organizm do środowiska, które wywiera wpływ na zachowanie innych członków tego samego gatunku.

Feromony umożliwiają przekazywanie sygnałów, które mają na celu wygenerowanie określonego zachowania u innych osób. Są to wiadomości chemiczne, które służą do komunikacji wewnątrz gatunku .

Potwierdzono istnienie feromonów u myszy, mrówek, pszczół i innych gatunków. W przypadku człowieka, w chwili obecnej niemożliwe było udowodnienie naukowo, że ludzie mogą produkować tego typu substancje.

Odkrycie feromonów miało miejsce pod koniec lat pięćdziesiątych . Dwóch niemieckich biochemików ostrzegło, że niektóre zwierzęta mogą emitować cząsteczki na zewnątrz, wpływając na zachowania innych istot. Stwierdzono na przykład, że samice jedwabników wydzielają feromon, który jest chwytany przez samce odległe o wiele kilometrów.

Dla naukowców ludzie nie mogą wykryć tego rodzaju substancji chemicznych w środowisku: dlatego nie ma feromonów, które wpływają na ich psychikę lub działanie. Wpływ niektórych aromatów można wytłumaczyć wcześniejszym poznaniem innych charakterystycznych zapachów. W każdym razie, możliwość, że istnieją ludzkie feromony, nie została jeszcze wykluczona, a badania nad nią wciąż się rozwijają.