Pomiar jest wynikiem działania pomiaru . Czasownik ten, wywodzący się z łacińskiego terminu metiri, odnosi się do porównania ustalonego między określoną wielkością i odpowiadającą jej jednostką w celu ustalenia, ile razy wspomniana jednostka jest zawarta w danej ilości.

Na przykład: "Według ostatniego pomiaru sosna nad jeziorem mierzy już ponad trzydzieści metrów", "Przed zakupem krzesła musimy zmierzyć dostępną przestrzeń", "Finał turnieju a następnie przez telewizję ponad dwudziestu milionów widzów, według pomiarów organizatorów " .

Krótko mówiąc, pomiar polega na określeniu, jaki jest stosunek między wymiarem jakiegoś przedmiotu a określoną jednostką miary. Aby było to możliwe, rozmiar mierzonej i wybranej jednostki musi mieć tę samą wielkość .

Z drugiej strony jednostką miary jest wzór używany do określenia pomiaru. Istotne jest, aby spełniał on trzy warunki: zdolność do regeneracji (jednostka nie powinna zmieniać się w czasie lub w zależności od podmiotu wykonującego pomiar), uniwersalność (musi być stosowana w każdym kraju) i łatwość reprodukcji . Należy zauważyć, że bardzo trudno jest dokonać dokładnego pomiaru, ponieważ używane przyrządy mogą mieć braki lub błędy można popełnić podczas zadania.

W muzyce często powtarzane jest określenie "La 440" lub "brzmienie koncertu". Reprezentuje to standaryzację liczby wibracji na sekundę, jaką ma dany dźwięk, centralny fortepian i pozwala na spójność w dostrajaniu wszystkich instrumentów . Zastosowana jednostka to Hz, a do pomiaru często używany jest kamerton, nieodłączny towarzysz śpiewaków operowych i chórzystów.

Pomiar trzęsień ziemi

Kraje takie jak Japonia, gdzie co roku pojawiają się trzęsienia ziemi, inwestują miliony w ulepszanie technik wykrywania trzęsień ziemi . Ponieważ nie ma sposobu, aby je powstrzymać, jedyną nadzieją dla tych, którzy ich doświadczają, jest wyprzedzanie wstrząsów z wystarczającą ilością czasu na nieuchronną ewakuację . Wymiernymi aspektami trzęsienia ziemi są jego wielkość i intensywność, dla których stosuje się różne skale. Najbardziej znani są Richter, który koncentruje się na sprawie, i Mercalli, który obserwuje efekt.

Skala Richtera lub lokalna wielkość, pozwala poznać energię, która jest uwalniana w centrum trzęsienia ziemi, miejsce, w którym powstaje pęk skał, a następnie rozciąga się przez fale sejsmiczne. Jego obliczenia są oparte na logarytmicznym wyrażeniu, które powoduje, że wartości rosną, tak że każda jednostka reprezentuje wielkość 10 razy silniejszą niż poprzednia. Najwyższy odnotowany poziom należy do trzęsienia ziemi, które miało miejsce w Chile w 1960 roku, o wartości 9, 5 Richtera.

Chociaż wielkość ma unikalną wartość, intensywność zmienia się wzdłuż średnicy osiągniętej przez trzęsienie ziemi. Do tego pomiaru używana jest skala Mercalliego, a jej zastosowanie zmienia się w zależności od stopnia trzęsienia ziemi. Zasadniczo skutki obserwuje się w określonym miejscu powierzchni lądu i przypisuje się im stopień, który przechodzi od I do XII, w liczbach rzymskich. Postrzeganie intensywności trzęsienia ziemi ma charakter osobisty i różni się w zależności od miejsca, w którym znajduje się dana osoba w chwili uznania, wzrostu, rodzaju budynku i gleby. Dzięki tym pomiarom możliwe jest ulepszenie strategii ochrony obywateli w obliczu tego typu katastrof.