Geoide to termin, który z perspektywy geodezji pozwala na opisanie teoretycznego wyglądu Ziemi . Ta nauka matematyczna ma na celu określenie wielkości i figury globu ziemskiego, aby zbudować odpowiednie mapy. Pojęcie geodezja pochodzi od greckiego słowa, które można przetłumaczyć na hiszpański jako "podział ziemi" .

W szczególności możemy ustalić, który geoid ma swoje pochodzenie etymologiczne w języku greckim, ponieważ tak odkrywamy je, gdy będziemy studiować jego formację. W ten sposób dowiadujemy się, że termin ten jest wynikiem sumy dwóch wyraźnie zróżnicowanych części, takich jak słowo geo, które jest synonimem "ziemi" i słowa eidos, które można przetłumaczyć jako "aspekt wizualny lub wygląd".

Geoid zatem jest ciałem o niemal sferycznym formacie, który pokazuje lekkie spłaszczenie na jego końcach . To spłaszczenie biegunowe z wynikającym z niego poszerzeniem równikowym wynika z działania grawitacji i siły odśrodkowej generowanej przy ruchu obrotowym na jego osi.

Jak już wcześniej wspomnieliśmy, Geodezja, która jest gałęzią nauk geologicznych, jest odpowiedzialna za badanie reprezentacji wyglądu Ziemi, jak również jej powierzchni. Ale nie tylko jej, ale także różnorodnych form naturalnych i sztucznych, które w tym samym akcie obecności zarówno z ogólnego punktu widzenia, jak iz częściowej perspektywy.

W szczególności tę naukę można podzielić na trzy konkretne gałęzie:
Geodezja fizyczna Dynamiczny, astronomiczny czy klasyczny to także sposób, w jaki wspomniany obszar jest znany, a jego celem jest definicja własnej postaci naszej planety.
Geodezja teoretyczna Siła grawitacji jest bez wątpienia osią, wokół której obraca się ta nauka, w której uwzględniane są również elementy takie jak ruch obrotowy Ziemi lub pływy morskie.
Geodezja kartograficzna. Reprezentacja naszej planety w dokumentach kartograficznych lub planimetrycznych jest podstawową podstawą pracy tej gałęzi nauki, która prowadzi do tak zwanych stereograficznych lub przekrojowych projekcji.

Isaac Newton już wcześniej uważał, że Ziemia była geoidą, a hipotezę tę rozszerzyli później m.in. Jacques Cassini, Charles Marie de La Condamine, Louis Godin i Carl Friedrich Gauss .

Gravimetria jest techniką pomiaru pola grawitacyjnego. Zgodnie z narzędziami grawimetrycznymi geoida stanowi fizyczną powierzchnię, która jest określona przez pewien potencjał grawitacyjny, który pozostaje stały na całej swojej powierzchni. W przypadku Ziemi człowiek pracuje ze średnią powierzchnią oceanu, nie biorąc pod uwagę pływów, fal, prądu i rotacji Ziemi. Dlatego pojawienie się geoidy nie jest identyczne w odniesieniu do topografii Ziemi, w którą wchodzą siły endogeniczne i egzogeniczne.

Format geoidy można zatem ustalić, mierząc wielkość intensywności grawitacji w różnych punktach powierzchni. Przyspieszenie grawitacji wzrasta z równika w kierunku biegunów.