Definicja oporność elektryczna

Idea oporu jest związana z opozycją sprawowaną przez coś lub kogoś. W kontekście elektryczności koncepcja odnosi się do elementu obwodu, który utrudnia przepływ prądu elektrycznego, do ogólnej przeszkody wywieranej przez obwód przy przejściu prądu i do wielkości, która w omach mierzy wspomnianą właściwość,

Wzór na wyrażanie i obliczanie oporu elektrycznego kabla przewodnika to ρ * l / S, w którym ρ (grecka litera, która odczytuje rho ) rezystywność materiału lub współczynnik proporcjonalności, l jest pomiarem kabla do długość i S to powierzchnia jego przekroju.

W poprzednim paragrafie wspomniano pojęcie oporności, które określa się jako oporność elektryczną danego materiału . Jednostką używaną do jej wyrażenia jest rho i jest obliczana na podstawie pomiaru omów na metr. Jego formuła implikuje mnożenie rezystancji (obliczonej w omach) przez stosunek przekroju (w metrach kwadratowych) na długości (w metrach). Oporność służy do opisania, jak zachowuje się materiał w obliczu upływu prądu elektrycznego.

Gdy rezystywność ma wysoką wartość, opisywany materiał nie jest dobrym przewodnikiem i na odwrót. Ogólnie rzecz biorąc, metale mają zmienny opór właściwy, który wzrasta wraz ze wzrostem temperatury ; półprzewodniki (elementy, które mogą zachowywać się jak izolator lub przewodnik, zależnie od pewnych czynników, takich jak ciśnienie, pole magnetyczne lub elektryczne i padające promieniowanie), przeciwnie, mają rezystywność odwrotnie proporcjonalną do temperatury.

Odkrycie oporności elektrycznej sięga 1827 roku, a osoba, której jest przypisana, to Georg Simon Ohm, matematyk i fizyk, który mieszkał w Niemczech do połowy XIX wieku. Jak sama nazwa wskazuje, to właśnie on zaproponował Prawo Ohma, jedno z praw elektryczności, które określa, że natężenie prądu płynącego przez danego przewodnika jest proporcjonalne do potencjalnej różnicy między jego dwoma skrajnościami,

Zalecane