Od łacińskiego textūra tekstura jest układem i rzędem nici w szacie . W branży tekstylnej termin ten jest również używany do nazwania operacji dziania i powierzchni odzieży.

Na poziomie ogólnym tekstura jest połączona z zewnętrzną powierzchnią ciała . Jest to właściwość, która jest wychwytywana poprzez zmysł dotyku . Miękkość, szorstkość i szorstkość są wrażeniami, które przekazują teksturę. Na przykład: "Uwielbiam fakturę tej koszuli: jest bardzo miękka", "Nieregularna faktura biurka uszkodziła moje ruchy", "Te kremy przyczyniają się do zmiękczenia tekstury mojej skóry", "Niewidomy może czytać dzięki fakturze liście zapisane w alfabecie Braille'a . "

Podobnie, nie jest konieczne ignorowanie istnienia tekstury gleby. Na tej podstawie ustalono klasyfikację gruntów, takich jak glina, drobny piasek, żwir, średnie mułu, kamienie, drobny pył lub gruboziarnisty piasek.

W dziedzinie malowania teksturę odnosi się do grupowania kształtów i kolorów, które umożliwiają postrzeganie nieregularności w ciągłej lub płaskiej powierzchni. Faktura nadaje przy tym realizmowi.

W tej dziedzinie artystycznej musimy wyjaśnić, że tekstura jest sposobem na uczynienie pracy bardziej realistyczną. Jest kluczem do tego, aby przedstawić pewne aspekty życia. Wszystko to osiąga się przez takie elementy, jak grubość linii, kolory, relief, kształty ...

Ale nie tylko to. Ponadto przez całą historię posługiwali się kolejną serią technik i elementów, aby uzyskać fakturę, rzeczywistość pożądaną w obrazie. W tym przypadku możemy podkreślić wykorzystanie papieru i tektury do wprowadzania drewna poprzez mieszanie piasku i oleju.

W przypadku muzyki tekstura jest sposobem, w jaki powiązane są głosy (czy to wokalne, czy instrumentalne), które interweniują w utworze muzycznym. Monodia (w przypadku pojedynczej linii melodycznej), homofonia (głosy melodyczne poruszają się z tymi samymi wartościami rytmicznymi, ale w różnych nutach) i heterofonia (odmiany ornamentalne tej samej linii melodycznej) to tylko niektóre z tekstur muzycznych.

Nie możemy jednak ignorować istnienia innych rodzajów tekstur, jak w przypadku polifonii. Odbywa się to, gdy jednocześnie słyszymy różne głosy melodyczne, które są niezależne, różne i identyfikują się poprzez różne rytmy.

Wszystko to bez zapominania o melodii. Jest to wyraźnie identyfikowalne, ponieważ ma linię melodyczną, która działa jako główna i towarzyszą mu instrumenty muzyczne i głosy, które pełnią funkcję drugorzędną. Ta drugorzędna postać prowadzi ich do grania melodii.

W informatyce tekstura jest bitmapą używaną do pokrywania powierzchni wirtualnego obiektu za pomocą specjalnego programu graficznego.