Przed pełnym wprowadzeniem do analizy znaczenia musimy ustalić, że pochodzenie etymologiczne pierwiastka matematycznego pierwiastka kwadratowego występuje w języku łacińskim, a dokładniej w połączeniu dwóch słów: radix i quadrum, które można przetłumaczyć jako "z cztery. "

W dziedzinie matematyki root jest nazywany pewną wartością, którą należy pomnożyć przez siebie (w jednej lub wielu możliwościach), aby uzyskać określoną liczbę. Kiedy odwołujemy się do pierwiastka kwadratowego liczby, identyfikujemy liczbę, która po jednokrotnym pomnożeniu daje pierwszą liczbę .

Przykładowo przytoczmy przykład: pierwiastek kwadratowy z 16 równa się 4, ponieważ 4 na 4 równa się 16 . Innymi słowy, możemy powiedzieć, że jeśli pomnożymy 4 przez siebie (4 × 4), otrzymamy liczbę 16, czyli tyle samo, co powiedzenie, że 4 kwadraty dają wynik 16.

Natomiast pierwiastek kwadratowy z 9 to 3 . Wyjaśnienie operacji jest identyczne jak w poprzednim przykładzie: 3 × 3 = 9, czyli 3 kwadraty lub 3 pomnożone przez siebie pozwala nam uzyskać liczbę 9. Pytanie "jaki numer pomnożony przez siebie powoduje 9 ? " ( " Jaką liczbę wzrośnie do drugiej mocy spowoduje 9? " Lub " co to jest pierwiastek kwadratowy z 9? " ) Daje nam odpowiedź numer 3.

Wśród najbardziej znaczących właściwości, które definiują pierwiastek kwadratowy, musimy stwierdzić, że znajdujemy fakt, że to, co robi, przekształca liczby wymierne w liczby algebraiczne.

Nie możemy też ignorować faktu, że pierwiastek kwadratowy może być wykonany w inny sposób, w oparciu o "obiekty", których używa do rozwoju. W ten sposób, na przykład, można to zrobić z liczbami zespolonymi, liczbami kwaternionowymi (rozszerzeniem liczb rzeczywistych) lub nawet z macierzami.

Kwestia tak zwanych pierwiastków kwadratowych została przeanalizowana podczas fazy pitagorejskiej, po odkryciu, że pierwiastek kwadratowy z dwóch nie był racjonalny (ponieważ nie było ilorazu do wyrażenia go). Rozszerzając definicję pierwiastka kwadratowego, matematycy zaczęli proponować istnienie liczb urojonych i liczb zespolonych .

Istnieją jednak o wiele starsze dokumenty, które pokazują nam, w jaki sposób nasi przodkowie korzystali z wyżej wymienionych matematycznych operacji, które teraz zajmują nas. W tym sensie należy podkreślić, że Egipcjanie uciekali się do tych samych, a zatem można je zweryfikować w dobrze znanym Papirusie Ahmesa, datowanym na rok 1650, a to zostało zrealizowane za panowania Apofisa I.

Kopią dokumentu z XIX wieku pne jest cytowany papirus, znany również jako Papiro Rhind, który składa się z szeregu problemów typu matematycznego, w którym oprócz wyżej wymienionych pierwiastków istnieją obliczenia obszarów, ułamków, trygonometrii, reguł trzech, równania typu liniowego, progresje, a nawet rozkłady klasy proporcjonalnej.

Symbol używany do wskazania korzenia został stworzony przez Christopha Rudolffa w 1525 r. Z litery r, choć z przedłużeniem jego skoku do stylizacji. Dziś wspomniany symbol pozwala na reprezentowanie łacińskiego słowa radix, skąd pochodzi określenie korzenia.