Akapit, którego źródłem jest łaciński termin designaus, jest pojęciem używanym do nazywania różnych fragmentów tworzących tekst . Punkty zaczynają się od dużej litery i kończą się kropką.

Jedną z najbardziej oczywistych cech paragrafu ekspozycyjnego jest użycie czasu teraźniejszego trybu indykatywnego; w przeciwieństwie do narracji opowiadania, w której konieczne jest policzenie szeregu wydarzeń uporządkowanych w czasie, informacja przekazywana w zdaniach tego akapitu jest zwykle prawdziwa bez względu na płaszczyznę czasową. Wyraźny tego przykład można docenić mówiąc, że woda wrze w temperaturze 100 ° C ; czasownik wrzenia jest używany w teraźniejszości, ponieważ zjawisko to będzie powtarzane tyle razy, ile potrzeba, zawsze z tymi samymi rezultatami .

Z technicznego punktu widzenia, paragraf ekspozycyjny powinien być częścią tekstu tego samego rodzaju; Tekst ekspozytorski składa się z akapitów zawierających obiektywne informacje o pojęciach, pomysłach i zdarzeniach. W obu przypadkach użycie tego typu pisma służy do dostarczania wiedzy ogółowi nie wyspecjalizowanych czytelników; Z drugiej strony istnieją te, które przedstawiają treść o charakterze naukowym i które mogą być rozpatrywane w ramach tej grupy.

Możliwe jest klasyfikowanie tekstów ekspozytorskich w następujący sposób:

* wyspecjalizowany : trudność jego treści jest znaczna i dlatego do zrozumienia potrzebna jest wcześniejsza wiedza na bardzo głębokim poziomie. Niektóre przykłady to artykuły dotyczące tematów naukowych, praw i monografii;

* informacyjne : służą informowaniu ogółu społeczeństwa o temacie. Są najczęstsze, ponieważ codziennie je znajdziemy w encyklopediach, w gazetach, w broszurach i podręcznikach.

W paragrafach tekstu ekspozycyjnego należy ostrzec pewną strukturę, która przyczynia się do przekazywania wiedzy; trzy główne części to: wprowadzenie, które szczegółowo opisuje sposób, w jaki traktuje się główny temat; rozwój, który stanowi najbardziej znaczącą i obszerną część całego tekstu, ponieważ w jego wierszach informacje są ujawniane w kolejności i jasności; zakończenie, w celu dokonania przeglądu najważniejszych punktów wystawy.