Definicja ogniotrwały

Opornik jest przymiotnikiem pochodzącym od łacińskiego słowa refractarius . Słownik Royal Spanish Academy ( RAE ) wymienia różne znaczenia tego terminu: pierwszy odnosi się do osoby, która odrzuca wypełnienie zobowiązania lub obowiązku .

Jest znany jako cegła ogniotrwała dla klasy materiałów ceramicznych, która ma wiele bardzo szczególnych cech, które czynią go szczególnie uniwersalnym do zastosowania w przemyśle. Ma gładkie powierzchnie, cechę, która sprawia, że ​​jest mniej przylegająca do zaprawy, a to czyni ją bardziej odporną na ścieranie i wysokie temperatury. Z drugiej strony zaprawa jest mieszanką, która służy do łączenia kamieni, bloków betonowych, cegieł i innych elementów konstrukcyjnych.

Cegła ogniotrwała jest dość kosztowna, ale rekompensuje ekonomiczną inwestycję jej właściwościami termicznymi . Obecnie stosuje się go na przykład do powlekania kotłów, pieców obrotowych, grilli i patelni do przyspieszania, a do ich przyklejenia stosuje się ziemię ogniotrwałą ; Należy wspomnieć, że cement może usztywnić połączenie, a zatem można go dodać do mieszaniny, która wygląda podobnie do błota.

Manipulowanie cegłą ogniotrwałą jest bardziej skomplikowane niż zwykłe, ponieważ może spowodować wybuch, jeśli nie zostanie połączone z odpowiednimi materiałami. Podobnie jak w przypadku materiału ogniotrwałego, ten rodzaj cegieł jest bardzo dobrym pojemnikiem na ciepło, to znaczy ma zdolność zachowania temperatury, w której jest narażony na różne procesy, którym podlega.

Procentowe stężenie tlenku glinu stosowane w produkcji cegły ogniotrwałej (która może wynosić zaledwie 36% i aż 99% ) bezpośrednio wpływa na jej odporność na wysokie temperatury. Innym materiałem, który można zastosować, jest krzemionka, a ta decyzja w połączeniu z udziałem procentowym tlenku glinu prowadzi do jakości końcowego produktu. Jeśli nie chcesz poddawać go bardzo różnym temperaturom, nie musi zawierać dużej ilości tlenku glinu.

Do powlekania pieców stosowanych do topienia stali stosuje się ogniotrwałą cegłę z dwutlenku krzemu, która zwykle zaczyna upływać, gdy temperatura przekroczy 1650 ° C. Jego produkcja wymaga poddania elementów działaniu niskich ciśnień i spaleniu ich w bardzo wysokich temperaturach.

Zalecane