Ewangelizacja jest działaniem i skutkiem ewangelizacji . Ten czasownik, wywodzący się z łaciny ewangelizare, odnosi się do głoszenia cnót chrześcijańskich i wiary Jezusa Chrystusa . Na przykład: "Ewangelizacja pierwotnych ludów Ameryki została dokonana z Biblią w jednej ręce i bronią w drugiej", "Argentyński ksiądz poświęcił wiele lat swojego życia ewangelizacji w Afryce", "Zawsze uważałem, że Ewangelizacja jest jednym z najważniejszych aspektów kapłańskiego zadania ".

Mówi się, że ewangelizacja rozpoczęła się od samego Jezusa Chrystusa, który był odpowiedzialny za szerzenie słowa Bożego . Tak jak Jezus został wysłany przez Ojca, aby ewangelizować, tak samo zobowiązał swoich uczniów do tej samej misji.

Dlatego Kościół katolicki narodził się z zamiarem krzewienia prawd chrześcijańskich, aby wiernie budować i budować Królestwo Boże na Ziemi . W praktyce zadanie to obejmowało znacznie więcej niż akty wiary, ponieważ ewangelizacja była również mieszana z polityką, a nawet wojnami podboju.

W pewnym sensie ewangelizacja jest zadaniem, które odpowiada wszystkim członkom Kościoła, ponieważ jest to jeden z nakazów Jezusa Chrystusa dla wszystkich wiernych, jak można przeczytać w Nowym Testamencie .

Warto wspomnieć, że to, co objawia się w ewangelizacji, może się zmienić w zależności od ewangelizatora. Niektórzy koncentrują się na ogłoszeniu szybkiego powrotu Jezusa Chrystusa, aby ocalić ludzkość, podczas gdy inni koncentrują się na szerzeniu orędzia, że ​​ofiara Jezusa stanowi zbawienie wszystkich ludzi.

W tej różnicy w przekazywaniu przesłania, czy też w samym poselstwie, jest cel ewangelizatora, który często ukrywa znacznie więcej niż zwykłą intencję nawracania otaczających go osób na swoją religię; Niektórzy ludzie praktykują ewangelizację w całkowicie altruistyczny sposób, wiedząc i akceptując, że nie zawsze uda im się zmienić wierzenia swoich bliskich, ale zamiast tego starają się je wzbogacić i dać im więcej narzędzi do odnalezienia się, aby osiągnąć pełnię poprzez ich ideałów i przekonań.

Ewangelizacja niekoniecznie musi odbywać się w aktywny i zorganizowany sposób, rozumiejąc to jako głoszenie Słowa Bożego poprzez język mówiony i sesje specjalnie zaprojektowane do tego celu; Wielu wierzących skłania się do nauczania poprzez przykład, do życia zgodnie z własnymi przekonaniami, przekonani, że reprezentują właściwą ścieżkę, ale bez popychania ich otoczenia, aby podążać za nimi, ale mając nadzieję, że ich działania będą źródłem inspiracji, która transmituje dziedzictwo Kościoła.

Podobnie jak w przypadku innych kwestii, niewłaściwe zachowanie niektórych wierzących negatywnie wpływa na całą społeczność powiązaną z ich religią i generuje u ludzi spoza chrześcijaństwa fałszywą ideę, że ewangelizacja jest zadaniem inwazyjnym i wymuszonym, oraz że chrześcijanie nie akceptują tych, którzy nie są częścią ich społeczności.

Wszyscy mamy prawo spotkać się ze sobą i odkryć, w co wierzymy, jakie przykłady chcemy osiągnąć, aby stać się lepszymi ludźmi, pod warunkiem, że poprzez nasze działania nie naruszamy wolności nikogo, czy to osoby, czy jakiejkolwiek innej żywej istoty . Jeśli to zaakceptujemy, musimy zaakceptować, że inne jednostki myślą inaczej, chyba że jest to ktoś, kto niesprawiedliwie krzywdzi inne stworzenie, przed którym nasza natura dyktuje obronę niewinnych.

Ważne jest, aby wiedzieć, jak odróżnić ewangelizację od nowości o wykorzystywaniu dzieci i innych okrucieństwach na ogół związanych z Kościołem katolickim. Jest oczywiste, że bycie wierzącym nie jest bezpośrednio związane z popełnieniem przestępstwa seksualnego; Jest wielu ludzi, którzy próbują zbliżyć się do religii, aby znaleźć pokój, i którzy mają niewielki lub żaden związek z instytucją, ponieważ starają się komunikować ze swoim bogiem bez pośredników.