Prolegómeno to termin wywodzący się z greckiego słowa, które można przetłumaczyć jako "preambuły" . Koncepcja ta jest używana do określenia traktatu, który znajduje się na początku pracy, z zamiarem ustalenia ogólnych podstaw tego, co zostanie omówione poniżej.

Na przykład: "Socjolog wyjaśnia w prolegomena swojego eseju, co rozumie przez miejskie plemię", "Jest to książka napisana w języku tak skomplikowanym, że od samego początku wprawiała mnie w zakłopotanie", "W czasie trwania tragedii, cesarz ogłasza do żony, która będzie bronić twierdzy lub zginie podczas próby ".

Pojęcie prolegomena może kojarzyć się z ideą wprowadzenia lub poprzednika . W takim przypadku prolegomena może zostać utworzona przez fakty przed głównym wydarzeniem. Jeśli dziennikarz chce kronikować przywódcę politycznego, który wygrywa wybory i zostaje wybrany na gubernatora, może powiedzieć, że prolegomena jego triumfu zawierała porozumienia z siłami opozycji i spotkania z sąsiadami. Oznacza to, że te antecedencje służyły do ​​sukcesu uzyskanego w wyborach.

Uprzedzający może być także etapem historycznym poprzedzającym następny. W tym sensie możemy mówić o prolegomena demokracji w kraju lub o prolegomena do zdobycia terytorium.

Prolegómeno, z drugiej strony, jest często używany w języku potocznym, aby wspomnieć wprowadzenie lub przygotowanie, które jest nadmierne lub niepotrzebne : "Dlaczego tak wiele prolegomena? Nie marnuj czasu i powiedz mi, w czym mogę ci pomóc ", " Nie kontynuuj z prolegomena, nie wybaczę twojemu bratu " .

W chrześcijańskiej teologii

Religia chrześcijańska używa terminu prolegomena do określenia podstawowej teologii, która bada i prezentuje podstawowe, podstawowe i podstawowe zasady teologii (firma, która ma na celu stworzenie spójnego systemu praktyk i przekonań).

Teologia chrześcijańska opiera się w szczególności na tekstach Starego Testamentu i Nowego Testamentu, ale także na tradycjach religii, które były gromadzone przez historię. Jego praktyka obejmuje wyjaśnienie treści Biblii poprzez racjonalną analizę, krytykę i obronę pozycji w niej wyrażonych, w celu promowania chrześcijaństwa.

Zasady, o których mówi termin prolegomena, mogą być rozumiane przez teologię, dzięki temu, że porównują religię chrześcijańską z innymi wierzeniami, bronią jej przed krytyką i sprzeciwami, a wszystko to powoduje, że chrześcijaństwo jest bardziej podatne na szerzenie się i przekraczać granice.

Pierwszą prolegomena chrześcijaństwa można uznać za kontakt z Bogiem, który może nastąpić poprzez aktywną lub pasywną komunikację. Objawienie to nie zawsze obejmuje samego Boga, ale anioł może się zamanifestować wśród innych boskich agentów; osoba, która przeżywa to doświadczenie, znana jest jako prorok .

Dla chrześcijan Biblia została objawiona w boski sposób, co można uznać za fakt nadprzyrodzony, a także jako inspirację artysty. Ten rodzaj objawienia niekoniecznie wymaga bezpośredniego działania Boga lub pośrednika; Na przykład rzymscy katolicy nazywali wewnętrzne lokalizowanie percepcją wewnętrznego głosu, który słyszał tylko jego odbiorca.

Pisma święte mogą być uważane za podstawę chrześcijańskiej teologii; każdy z nich jest prolegomena, precedensem jego studiów, tworzenia kolumn, na których opiera się dzisiaj. Bardzo istotną koncepcją w tym kontekście jest biblijna inspiracja, doktryna teologii, która stara się wyjaśnić pochodzenie Biblii, badając zwłaszcza to, co ten zbiór książek może ich o tym nauczyć.