Pochodzący z łacińskiego subsydiumĭum koncepcja dotacji pozwala określić pomoc publiczną opartą na pomocy gospodarczej lub korzyści . Jest to system skoncentrowany na stymulowaniu konsumpcji lub produkcji lub pomocy przyznawanej na określony czas. Na przykład: "Mam zamiar rozpocząć procedury pobierania zasiłku dla bezrobotnych", "Rząd ogłosił dotację na promowanie konsumpcji produktów elektronicznych w prowincji" .

Dotacja jest wykorzystywana do osiągnięcia celu społecznego (który, aby przytoczyć konkretne przypadki, wszystkie rodziny mogą mieć dostęp do podstawowego koszyka żywnościowego, niższe klasy są w stanie nabyć dom itp.) Lub faworyzować, dla z różnych powodów, do pewnych działań produkcyjnych lub regionów kraju .

W odniesieniu do tego konkretnego znaczenia, musimy powiedzieć, że na przykład w Hiszpanii ten rodzaj subsydiowania stał się kamieniem węgielnym utrzymania wielu rodzin. Faktem jest, że trwający kryzys gospodarczy doprowadził miliony obywateli do utraty miejsc pracy, dlatego potrzebują tych środków pieniężnych, aby utrzymać swoje domy i zaspokoić podstawowe potrzeby.

To pojęcie można zdefiniować jako różnicę zauważalną przy porównywaniu rzeczywistej wartości produktu lub usługi z wartością płaconą przez konsumenta za dostęp do wspomnianego produktu lub usługi. W takich okolicznościach rząd przekazuje dotacje przedsiębiorstwom, aby zapobiec wzrostowi cen lub stóp procentowych: "Prezydent zdecydował o rozszerzeniu dotacji na przedsiębiorstwa energetyczne, aby zapobiec dalszym podwyżkom . "

Nie możemy ignorować faktu, że termin, do którego się zwracamy, jest bardzo używany w Nikaragui w odniesieniu do tymczasowej straty poniesionej przez konkretnego pracownika, gdy cierpi na chorobę. Okres, który określa czas trwania wycofania, podczas którego wspomniany pracownik będzie nadal otrzymywać odpowiednie wynagrodzenie.

Możliwe jest rozróżnienie między dopłatami do podaży (które są przyznawane producentom lub usługodawcom) a subsydiami do popytu (które zmniejszają kwotę płaconą przez użytkownika).

W ramach subsydiów do popytu istnieją bezpośrednie subsydia (przez które państwo bezpośrednio płaci część usługi konsumentom) i subsydia krzyżowe (państwo nie ustanawia jednolitej taryfy dla wszystkich konsumentów, ale istnieje którzy płacą więcej za usługę, aby inni mogli płacić mniej).

A wszystko to, nie zapominając o tak zwanych subsydiach do produkcji, czyli o tych bieżących płatnościach, które rząd federalny robi dla różnych firm w kraju z uwagi na to, że przyczyniają się do jego produkcji. Niektóre płatności, które nie mogły być inne, są dokonywane proporcjonalnie do wspomnianego powyżej produktywnego uczestnictwa.

Dawniej w sferze kościelnej istniało także coś, co znane było pod nazwą dotacji, choć obecnie jest ono nieużywane. Następnie termin ten został użyty w odniesieniu do pomocy, którą królowie Hiszpanii postrzegali ze szczytów organizacji religijnych i która była powiązana z kościelnymi wpływami terytoriów, którymi rządzili.