Szczodrość jest pojęciem wywodzącym się z łacińskiej generositas i odnosi się do skłonności do dawania i dzielenia się własnym interesem lub użytecznością . Jest to cnota i pozytywna wartość, którą można powiązać z altruizmem, dobroczynnością i filantropią .

Hojna osoba myśli o dzieleniu się tym, co ma z innymi, którzy mają mniej szczęścia. Ich zachowanie opiera się na rozpoznawaniu potrzeb innych i próbowaniu ich zaspokajania zgodnie z ich możliwościami. Na przykład: osoba, która je obiad w restauracji, ma możliwość bycia hojnym i zostawia ważną wskazówkę kelnerowi, który brał w nim udział. W przeciwnym razie będzie to samolubny lub chciwy podmiot, który nie bierze pod uwagę wagi napiwku dla pracownika, a zatem nie dba o dobro drugiego.

W całej historii wiele dzieł literackich zajmowało się kwestią wielkoduszności i skąpstwa. Wśród nich możemy wyróżnić na przykład "El avaro" (1680) autorstwa Moliére'a.

W nim mówi się o życiu Harpagona, człowieka, którego jedynym celem jest dodawanie i dodawanie pieniędzy. To powoduje, że nie tylko nie bierze pod uwagę innych, ale także siebie. Dlatego odsuń swoje marzenia lub swoje pragnienia wyłącznie w celu zebrania znacznej ilości pieniędzy na przyszłość.

Krytyka jest bardzo trudna, aby przeciwstawić społeczeństwu, w którym dominują elementy, które w szczególności są pragnieniem władzy i materialnego bogactwa, w porównaniu do naprawdę ważnych wartości, takich jak hojność. Jednak jest on również obecny w rzeczywistości dzięki pracy organizacji pozarządowych lub wolontariuszy, którzy bez żadnej zmiany pomagają innym.

Oprócz wyżej wspomnianych prac jest również bardzo znaczące inny, który stał się również jednym z klasyków literatury wszechczasów. Mamy na myśli "A Christmas Tale", którą pisarz Charles Dickens opublikował w 1843 roku.

Opowiada historię pana Ebenezera Scrooge'a, bardzo skąpego człowieka, który bardzo źle traktuje ludzi, a którego jedyną obsesją są pieniądze. Jednak wszystko, co zmieni się, gdy w święta Bożego Narodzenia niektóre duchy przypominają o przeszłości, widzą prezent i odkrywają swoją przyszłość.

Hojność wiąże się nie tylko z pieniędzmi i rzeczami materialnymi. Jednostka może być hojna ze swoim czasem i poświęcić się solidarnej pracy, nie prosząc o nic w zamian. Opieka nad chorymi, sprzątanie plaży, towarzyszenie osobie starszej lub schronienie bezpańskiego psa to działania, które są również częścią hojności.

Można powiedzieć, że hojność szuka wspólnego dobra społeczeństwa . Hojna osoba nie żąda nagrody za swoje czyny, ale robi to, co uważa za słuszne i sprawiedliwe. Logika jego myślenia wskazuje, że gdyby wszyscy ludzie byli hojni i oddawali część swoich materialnych lub abstrakcyjnych zasobów, świat byłby lepszym miejscem.