Praetor to termin używany w Cesarstwie Rzymskim do wyznaczania sędziego, na hierarchicznej skali administracji publicznej, poniżej konsula . Pretorowie byli odpowiedzialni za rozwój interdyktów (w celu zachowania harmonii w powiązaniach między prywatnymi stronami), organizowania pierwszych etapów procesu i wykonywania innych funkcji sądowych.

Rzymski pretor musiał ogłaszać edykt, który składał się ze wszystkich norm, do których zobowiązał się on trwać przez cały rok mandatu w ramach swojej jurysdykcji. W ten sposób pretor wyewoluował prawo, najpierw z adaptacją, a następnie z rozszerzeniem ius civile (zestaw zasad, które w prawie rzymskim służyły kontroli stosunków między jego obywatelami).

Edykt był zarządzeniem mandatowym i powinien być uchwalany co roku, chociaż nie należy do kategorii prawa . Ważne jest, aby zauważyć, że prezenterowie nie działali w sposób rozłączny w stosunku do swoich poprzedników, chociaż nie byli ograniczeni także przez swoje działania.

W czasie jej ogłoszenia pretor zapewnił, że zapewni on niezbędną ochronę osobom dysponującym wszelkimi dostępnymi środkami, niezależnie od tego, czy są to wyjątki, czy czyny. Edykt zawsze starał się dostosować do najważniejszych potrzeb społeczeństwa i rozróżniał następujące dwa typy:

* edictum perpetuum rządził przez rok, a jego publikacja miała miejsce na początku kadencji pretorora. Został on podzielony z kolei na edictum traslactium (składał się z pewnych norm dawnych pretorów) i pars nova (część stworzona przez obecnego pretor);

* edictum repentinum obejmowało wszystko, co dotyczyło nieprzewidzianych standardów.

Na początku nie było żadnego powiązania prawnego między pretorem a jego edyktem, ale zmieniło się to po ustawie o nazwie Kornelia de edictis praetorum z 67 rpne Sprawność pretorora była monitorowana przez opinię publiczną i wszelkie modyfikacje, które nie pojawiły się w celu zaspokojenia potrzeby prawda została uznana za poważne naruszenie ogólnego interesu.

W edykcie pretor obiecał następujące środki:

* Charakter proceduralny : wyjątki i działania;

* Opieka prawna : została podzielona na klauzule paretoriae (ustne umowy, które zainteresowane strony zobowiązane były w swojej obronie), restitutio in integrum (unieważniające ważność działalności lub działające, nawet jeśli zostały wykonane zgodnie z Ius Civile), interdicted (warunkowe zamówienia wydane przez pretora, które zostały powiązane z późniejszym procesem, który ma być uznany za ważny) i misjonarzy w posianie (dostarczenie jednej lub kilku rzeczy innej osobie, aby je mieć).