Łacińskie słowo fideicommissum dotarło do hiszpańskiego jako trust . Termin odnosi się do umowy, w ramach której osoba fizyczna ( trust lub zleceniodawca ) powierza pieniądze lub mienie swojej własności innej osobie prawnej lub fizycznej ( powiernikowi ) w celu zarządzania nią na rzecz osoby trzeciej ( beneficjenta ), a następnie spełnienia warunku lub warunku, przekazać je ponownie do zaufanego, beneficjenta lub innego podmiotu.

Po utworzeniu trustu zainteresowane strony nie są właścicielami danej nieruchomości . Ponadto aktywa te nie mogą być przedmiotem prześladowania ze strony wierzycieli powiernika lub powiernika, ani nie mogą być dotknięte bankructwem któregokolwiek z nich.

Zaufanie pozwala na przydział zysków pochodzących z własności nieruchomości zgodnie z wolą właściciela. Towary w ten sposób są wyobcowane od właściciela i podlegają określonym celom.

Można powiedzieć, że powiernictwo rozpoczyna się, gdy powiernik (który decyduje o wykonaniu umowy) powołuje powiernika, przenosząc administrację majątku, z którego pochodzi. Cel operacji określa trust, a beneficjentem akcji powierniczej jest nazwa. Należy zauważyć, że ostateczny odbiorca aktywów umieszczonych w funduszach powierniczych otrzymuje nazwę powiernika, który, choć zwykle jest to ten sam beneficjent, może być także trustem lub osobą trzecią.

Zaufanie kończy się, gdy spełniony jest warunek określony w umowie lub gdy wygasa określony termin. Możesz także zakończyć wcześniej z pewnych powodów. W momencie zamknięcia trust zostaje zlikwidowany, a aktywa są dostarczane do odpowiedniej strony.