Poczucie własnej wartości jest oceną, ogólnie pozytywną, samego siebie . Dla psychologii jest to opinia emocjonalna, którą jednostki mają od siebie i która przekracza racjonalizację i logikę w swoich przyczynach.

Innymi słowy, samoocena jest cenionym odczuciem naszego zestawu cech cielesnych, umysłowych i duchowych, które składają się na osobowość . To uczucie może się z czasem zmienić: od piątego do szóstego roku życia dziecko zaczyna formować koncepcję tego, jak jest postrzegana przez resztę ludzi.

Utrzymanie dobrego samopoczucia ma zasadnicze znaczenie w każdej psychoterapii, ponieważ jest zwykle konstytuowane jako nawracający objaw w różnych problemach behawioralnych. Dlatego są psycholodzy, którzy określają poczucie własnej wartości jako funkcję organizmu, która pozwala na własną ochronę i rozwój osobisty, ponieważ słabości w samoocenie wpływają na zdrowie, relacje społeczne i produktywność.

Pojęcie samooceny jest bardzo ważne w dziedzinie psychopedagogiki . Ta dyscyplina uważa samoocenę za przyczynę konstruktywnych postaw jednostek, a nie ich konsekwencje. Oznacza to, że jeśli uczeń ma dobrą samoocenę, może osiągnąć dobre wyniki w nauce.

Poczucie własnej wartości jest często wartością analizowaną z samopomocy, z tysiącami książek, które uczą, jak je chronić i zachęcać. Istnieją jednak sektory psychologiczne, które uważają, że samopomoc mogą być szkodliwe dla jednostki, ponieważ promuje ona narcystyczny profil, który wpływa na relacje społeczne.