Nazywa się to zgodnością na zgodę, zgodę lub korespondencję, która istnieje między dwoma elementami . Termin, który pochodzi od łacińskiego concordantia, może być używany w różnych kontekstach.

W dziedzinie gramatyki konkordancja jest zgodnością typu formalnego, która musi być zapisana między infekcją fleksyjną tych słów, które są połączone na poziomie syntaktycznym.

To, co robi porozumienie gramatyczne, polega na ustaleniu gramatycznej relacji między różnymi składnikami. W tym celu odwołuje się do odsyłaczy, które prowadzą do tego, że każde słowo przyjmuje pewną formę zgodnie z cechami określonymi przez inne słowo: obie te cechy zgadzają się.

Liczba i płeć to dwie cechy, które umożliwiają opracowanie porozumienia gramatycznego, które może być werbalne, nominalne lub w inny sposób. Aby poprawnie wyrazić, musi istnieć zgodność między artykułami, przymiotnikami i rzeczownikami, które tworzą zdanie, aby nazwać sprawę.

Oznacza to, że jeśli będziemy używać rzeczownika "house", na przykład, będziemy musieli użyć kobiecego i pojedynczego artykułu ( "the" ) i przymiotnika, który jest zgodny (jak "duży" ): "Wielki dom", Wyrażenia takie jak "Wielki dom", "Wielki dom" czy "Wielki dom" nie mają zgody.

W muzyce zgodność jest proporcją utrzymywaną przez różne głosy, które w kompozycji grają razem.

Z drugiej strony mówi się o zgodności genetycznej, aby wspomnieć o istnieniu tej samej cechy fenotypowej u kilku osobników, zazwyczaj u bliźniąt jednojajowych, chociaż może to być jakakolwiek para i osoby, które są w zbiorze, który jest badany.

Termin " fenotyp" jest używany w dziedzinie genetyki, ale także w innych dziedzinach nauki biologii, w odniesieniu do ekspresji genotypu (informacja genetyczna w postaci DNA danego organizmu), biorąc pod uwagę środowisko określone. Cechy fenotypowe można zaobserwować zarówno w ciele, jak iw zachowaniu jednostek; Ponadto badane właściwości nie zawsze są widoczne, czego przykładem mogą być enzymy.

Innymi słowy, zgoda genetyczna może być zdefiniowana jako prawdopodobieństwo, że dwaj członkowie danej pary mają tę samą charakterystykę, lub że jedna z nich ma cechę, którą zaobserwowano w drugiej.

Badania koncentrujące się na monozygotycznych bliźniaczych braciach dążą do znalezienia genetycznego współczynnika zgodności cech fenotypowych, zwykle chorób, aby wiedzieć, jaki procent z nich pojawia się w środowisku i ile jest odbierane przez ładunek genetyczny. Ponieważ DNA bliźniąt jednojajowych jest identyczny, oczekuje się, że cierpią one na te same choroby genetyczne; chociaż dotyczy to monogenicznych, nie w przypadku poligenicznych.

Niektóre badania bliźniąt wzbudziły kontrowersyjne reakcje, takie jak osoby poszukujące porozumienia genetycznego w odniesieniu do inteligencji lub homoseksualizmu jednostek.

Kiedy część badań polega na modyfikowaniu pozycji DNA bezpośrednio, zmieniając prostą zasadę azotową, porozumienie jest rozumiane jako procent identycznych zasad. Teoretycznie powinno to być 100% w dwóch próbkach tej samej osoby lub bliźniąt jednojajowych, ale zwykle wynosi około 99% z powodu pewnych mutacji somatycznych (zmienia nukleotyd lub w organizacji DNA) i artefaktów testowych.

W związku z tym należy rozumieć, że dopasowanie genetyczne może również służyć jako metoda określania dokładności różnych testów. Korzystając z tej procedury, można się spodziewać, że pomiędzy rodzicami i dziećmi istnieje zgodność blisko 50%, ponieważ każda osoba dziedziczy połowę DNA każdego z rodziców.