Peronizm jest doktryną i ruchem opracowanym przez Juana Domingo Peróna, polityka i wojskowego, który został wybrany trzykrotnie przez Argentyńczyków na prezydenta (w 1946, 1952 i 1973 r .). Dwa z tych okresów nie mogły jednak ukończyć ich w prezydencji, ponieważ w 1955 r. Został obalony, aw 1973 r. Zmarł podczas wykonywania najwyższego dowództwa Argentyny .

Znany jest jako Peronizm bez Perona lub neonektonizm od prądu politycznego promowanego przez niektórych peronistów od 1955 r. Powstał on z powstania partii Związku Ludowego, którą założył Juan Atilio Bramuglia, który zajmował różne stanowiska podczas pierwszej kadencji. Perón do roku 1949.

Rodolfo Tecera del Franco, Raúl Matera i Augusto Vandor to inni liderzy związani z neo-Peronizmem. Z drugiej strony, warto wspomnieć o Ruchu Ludowym Neuquén, przypadku neo-Peronizmu, który jest nieco szczególny, ponieważ został do pewnego stopnia wsparty przez samego Peróna.

Peronizm jest jednym z tych drażliwych zagadnień w ramach drugiego, które same w sobie wiele unikają w swobodnych rozmowach, polityce, ponieważ w Argentynie są ludzie, którzy wykazują zdecydowane odrzucenie wszystkiego, co wiąże się z Perón, w przeciwieństwie do innych, którzy go podziwiają i Recytują swoje osiągnięcia z dumą, jakby to była ich ulubiona gwiazda muzyki.

Jego przeciwnicy znajdują w jego mandacie niebezpieczne podobieństwo do faszyzmu i wskazują, że Perón sam ogłosił się wielbicielem Benito Mussoliniego i że jest przyjacielem hiszpańskiego dyktatora Francisco Franco. Do najbardziej negatywnych cech Peronizmu należą:

* Demagogia i histrioniczna retoryka : przemówienia skierowane do ludzi opierały się na rzeczach, które chciał usłyszeć. Ponadto czynnik emocjonalny zajmował ważne miejsce w ich komunikacji, docierał do ludzi poprzez ich wrażliwość;

* Negacja walki klasowej i korporacjonizmu : Peronizm nie jest pokazywany jako ruch proletariacki, lecz popularny i narodowy. W ten sposób promuje pionowy unionizm;

* Mała definicja ich ideologii : jak wspomniano powyżej, Peronizm był reprezentowany przez prawych i lewych liderów. Zgodnie z okolicznościami zewnętrznymi i przywództwem, łatwo adaptuje się i mutuje.