Definicja nadczynność tarczycy

Nadczynność tarczycy jest zaburzeniem charakteryzującym się zwiększeniem funkcji tarczycy, gruczołu dokrewnego odpowiedzialnego za regulację metabolizmu i wrażliwości organizmu na różne hormony. Gdy tarczycy działa w nadmiarze, dochodzi do nadczynności tarczycy, odpowiedzialnej za różne problemy zdrowotne.

Nadczynność tarczycy

Podostre zapalenie tarczycy, toksyczna wola wieloguzkowa, toksyczny gruczolak tarczycy, choroba Gravesa-Basedowa i niektóre leki mogą powodować nadczynność tarczycy. Lekarz musi określić etiologię zaburzenia poprzez badanie objawów i oznak, dzięki czemu jest w stanie ustalić diagnozę, a tym samym określić, co jest najlepszym leczeniem dla pacjenta.

Nadmierna produkcja hormonów tarczycy prowadzi do ogólnego wzrostu metabolizmu, z większym nakładem energii i zużycia tlenu. Ten brak równowagi metabolicznej może na przykład powodować utratę wagi, utratę włosów, arytmię, osłabienie mięśni, nerwowość, drżenie, lęk i bezsenność.

Kluczowym testem diagnostycznym nadczynności tarczycy jest wykonanie badania krwi w celu pomiaru poziomu tyroksyny lub T4, hormonu tarczycy. Kiedy ten hormon pojawia się w nadmiernej ilości, ujawnia istnienie nadczynności tarczycy.

Po rozpoznaniu nadczynności tarczycy leczenie może obejmować podawanie leków przeciwtarczycowych (które blokują syntezę i uwalnianie hormonów tarczycy) lub radioaktywnego jodu oraz częściowe lub całkowite usunięcie tarczycy w wyniku interwencji chirurgicznej .

Należy zauważyć, że nadczynność tarczycy może również wpływać na inne gatunki . Często zdarza się wspomnieć o jednym przypadku wśród starszych kotów domowych, które cierpią na tachykardię, problemy żołądkowe i nagłą utratę wagi.

Zalecane