Epikureizm to doktryna opracowana przez Epikura, która uważa przyjemność za zasadę istnienia istoty ludzkiej. Według tego greckiego filozofa (341 pne - 270 pne), poszukiwanie dobrobytu umysłu i ciała powinno być celem ludzi.

Według epikureizmu przyjemności muszą być zarówno duchowe, jak i fizyczne. To szczęście wiąże się także z brakiem zakłóceń i bólu : w ten sposób osiąga się równowagę między ciałem i umysłem, który zapewnia pokój.

Epikurejczyk to ten, który przestrzega zasad epikureizmu. Epikurejczycy są nastawieni na samowystarczalność, chociaż bronią także wartości przyjaźni . W przeciwieństwie do hedonistów, którzy koncentrowali się na ciele, dążą do osiągnięcia fizycznego, intelektualnego i emocjonalnego spełnienia.

Epikur łączy przyjemność i cierpienie z satysfakcją lub brakiem apetytu . Dla ojca Epikureizmu istnieją trzy rodzaje apetytów: naturalny i konieczny (które są łatwe do zaspokojenia, takie jak jedzenie i utrzymywanie ciepła); naturalne, ale nie konieczne (takie jak prowadzenie interesującego czatu lub osiąganie przyjemności seksualnej); i te, które nie są naturalne ani konieczne (bądźcie sławni, kumulujcie moc ).

Ważne jest, aby pamiętać, że poszukiwanie przyjemności, w Epikureizm, jest racjonalne . Epikurejczycy uważają, że czasami trzeba zaakceptować ból, ponieważ wtedy następuje większa przyjemność. I odwrotnie, powinniście odrzucić przyjemność, która w przyszłości może przynieść większy ból. Łącząc szczęście z rozumem, Epikureizm dąży do ataraksji (stanu spokoju, w którym nie występują żadne zakłócenia).