Synapsa jest funkcjonalną relacją kontaktu między zakończeniami komórek nerwowych . Jest to koncepcja, która pochodzi od greckiego słowa oznaczającego "związek" lub "link" .

Przed kontynuowaniem konieczne jest określenie znaczenia aksonu, ponieważ jest on integralną częścią synapsy. Jest to rozległe i drobne przedłużenie neuronalne, które rozpoczyna się w regionie zwanym exinon exinence, lub z dendrytu, który jest odgałęzieniem komórki nerwowej. Jego wygląd jest stożkowy i ma pewne wypukłości zwane guzkami Ranviera. Warto wspomnieć, że jego błona nazywana jest aksonem, a gdy znajdują się poza centralnym układem nerwowym, są one pokryte osłoną zwaną mieliną. Wśród funkcji, które spełniają aksomy, jest przekazywanie impulsów nerwowych, zarówno wysyłania, jak i odbierania, chociaż pierwszy przypadek jest najbardziej powszechny.

Ten komunikatywny proces pomiędzy neuronami zaczyna się od wyładowania chemiczno-elektrycznego w błonie komórkowej emitującej ( presynaptycznej ). Kiedy wspomniany impuls nerwowy dociera do końca aksonu, neuron wydziela substancję, która gromadzi się w przestrzeni synaptycznej między neuronem przekazującym a neuronem receptora ( postsynaptycznym ). Z kolei ten neuroprzekaźnik jest odpowiedzialny za ekscytowanie innego neuronu.

Zgodnie z rodzajem transmisji impulsów nerwowych, synapsę można sklasyfikować jako elektryczną lub chemiczną . W synapsie elektrycznej procesy pre i postsynaptyczne są ciągłe z powodu połączenia cytoplazmatycznego przez rurkowe cząsteczki białka, które pozwalają bodźce przejść z jednej komórki do drugiej bez potrzeby pośrednictwa chemicznego. W ten sposób synapsa elektryczna zapewnia niską oporność między neuronami i minimalne opóźnienie w transmisji synaptycznej, ponieważ nie ma mediatora chemicznego.

Synapsa chemiczna jest najczęstszym typem synaps. W tych przypadkach neuroprzekaźnik działa jak most między dwoma neuronami, dyfunduje przez przestrzeń synaptyczną i przylega do receptorów, które są specjalnymi cząsteczkami białkowymi znajdującymi się w membranie postsynaptycznej.

Wiązanie neuroprzekaźników i postsynaptycznych receptorów błonowych powoduje modyfikacje przepuszczalności błony, podczas gdy natura neuroprzekaźnika i cząsteczki receptora określa, czy wytworzony efekt jest pobudzeniem, czy hamowaniem neuronu postsynaptycznego. Nawiasem mówiąc, transmisje synaptyczne są prezentowane na trzy główne sposoby, którymi są:

* ekscytacja, gdy zwiększa szanse na wystąpienie potencjału czynnościowego;
* hamowanie, jeśli zmniejsza wymienione możliwości;
* modulacja, w przypadku gdy modyfikuje częstotliwość lub wzór zadań wykonywanych przez komórki biorące udział w danej transmisji.

Warto wspomnieć, że transmisje pobudzające i hamujące reprezentują najważniejsze siły dowolnego obwodu neuronalnego.

W innej dziedzinie pojęcie synapsy społecznej odnosi się do tej niewidzialnej więzi, która jest tworzona między ludźmi, nawet wśród nieznajomych, w sytuacjach takich jak katastrofa. Jest to bardzo szczególny związek sił w dążeniu do ogólnego celu humanitarnego; jeśli nie osiąga się tego pomyślnie, to cierpienie jest kolektywne i występuje na poziomach, które przypominają nam, że wszyscy jesteśmy istotami żywymi, a jeśli to się spełni, satysfakcja jest większa niż ta, której doświadcza osobiste osiągnięcie.

Ponieważ jest to związek, który nie wymaga kontaktu fizycznego lub wcześniejszej wiedzy na temat reszty ludzi, którzy rozumieją tę sieć emocjonalną, społeczna synapsa mówi bardziej o podejściu do naszych korzeni jako gatunku niż relacji międzyludzkiej. Dlatego nawet w erze Internetu i telefonów komórkowych jesteśmy w stanie wczuć się w ofiary tsunami w kraju, którego nigdy nie odwiedzimy.