Jest on znany jako twierdzenie twierdzenia, które można wykazać logicznie na podstawie aksjomatu lub innych twierdzeń, które zostały już odpowiednio zademonstrowane. W tym kontekście konieczne jest poszanowanie niektórych zasad wnioskowania, aby dojść do wspomnianej demonstracji.

Pitagoras z Samos ( 582 pne - 507 pne ) był również filozofem i matematykiem pochodzenia greckiego. W przeciwieństwie do tego, co można przypuszczać, Pythagoras nie był tym, który stworzył twierdzenie, które nosi jego imię. Twierdzenie to zostało opracowane i zastosowane znacznie wcześniej w Babilonii i Indiach ; jednak szkoła pitagorejska (a nie sam Pitagoras ) była pionierem w znalezieniu formalnego dowodu na to twierdzenie.

Pitagoras może również powiedzieć, że jest uważany za pierwszego czystego matematyka z całej historii i solidnie przyczynił się do rozwoju obszarów naukowych, takich jak wyżej wspomniana matematyka, ale także geometrii, arytmetyki, astronomii i muzyki. A wszystko dzięki zarówno jego wspomnianemu twierdzeniu, jak i innym ważnym odkryciom, takim jak funkcjonalne znaczenie liczb lub niewspółmierność boków i przekątna tego, czym jest kwadrat.

W szczególności można powiedzieć, że tak zwane twierdzenie Pitagorasa stwierdza, że kwadrat przeciwprostokątnej w trójkątach po prawej jest równy sumie kwadratów nóg . Aby zrozumieć to stwierdzenie, musimy pamiętać, że trójkąt określony jako prostokąt to taki, który ma kąt prosty (to znaczy, który mierzy 90 °), że przeciwprostokątna składa się z najdłuższej strony wspomnianej figury (i przeciwnej) pod kątem prostym) i że nogi charakteryzują się dwoma mniejszymi bokami trójkąta prostokątnego.

Znaczenie tego twierdzenia, które teraz nas zajmuje, polega na tym, że pozwala nam odkryć miarę opartą na dwóch konkretnych danych. Oznacza to, że był to ważny krok w matematyce, ponieważ wiedział, że znając długość dwóch boków trójkąta prostokątnego, możemy dowiedzieć się, jaka jest długość trzeciej strony.

W 1927 r. Matematyk ES Loomis zebrał ponad 350 dowodów twierdzenia Pitagorasa. Loomis sklasyfikował te demonstracje w czterech grupach: demonstracje geometryczne, które są dokonywane w oparciu o porównanie obszarów ; demonstracje algebraiczne, opracowane zgodnie z powiązaniem między bokami i segmentami trójkąta; dynamiczne demonstracje, które przemawiają do właściwości siły; i demonstracje kwaternionów, które powstają przy użyciu wektorów.

W przypadku demonstracji geometrycznych należy zauważyć, że wielu jest autorami lub naukowcami, którzy przez całą historię je przeprowadzili. Wśród nich powinniśmy zwrócić uwagę na przykład wielkiego filozofa Platona, który rozwinął je w swoich słynnych dialogach lub matematyku Euclides.

Algebraiczne doprowadziły także do tego, że różne postaci postanowiły, w taki czy inny sposób, podnosić, rozwijać i demonstrować w sposób rzeczywisty i namacalny. Tak więc w tym przypadku powinniśmy wspomnieć o tak znamienitych postaciach, jak Leonardo da Vinci, który przeprowadził budowę i demonstrację tej formy wspomnianego twierdzenia Pitagorasa.