Pierwszym niezbędnym krokiem do odkrycia znaczenia terminu ścieżka dźwiękowa jest określenie pochodzenia etymologicznego dwóch słów, które je kształtują:
• Band, który wydaje się emanować z germańskiego lub franka zgodnie z tym, co oznacza.
• Sonora, która pochodzi z łaciny. W szczególności jest wynikiem związku czasownika "sonare", który można przetłumaczyć jako "hałasujący" i przyrostka "-oro", który jest równoważny "pełności".

Koncepcja zespołu ma kilka zastosowań. Może to być grupa muzyczna; grupa uzbrojonych ludzi; gang młodzieży; stronniczość ludzi, którzy wspierają kogoś; szeroka wstążka, która jest używana jako znaczek; pas; poręcz; lub przedział zdefiniowany zgodnie z polem zmienności wielkości fizycznej.

Dźwięk jest tym, co brzmi lub brzmi. Może to być coś, co brzmi dobrze, brzmi bardzo dobrze lub brzmi dobrze.

Pojęcie ścieżki dźwiękowej odnosi się zatem do paska filmu kinematograficznego, w którym nagrywany jest dźwięk . Koncepcja jest zwykle związana z muzyką z filmu lub gry wideo .

Ta muzyka może być wybrana przez reżysera pomiędzy utworami już edytowanymi lub może być skomponowana specjalnie dla danego filmu. Zazwyczaj utwory będące częścią ścieżki dźwiękowej pozwalają wzmocnić wrażenia, które przekazują obrazy z filmu.

Należy stwierdzić, że film, który ma zaszczyt być pierwszym ze ścieżką dźwiękową, to "Narodziny narodu" (1915), który wyreżyserował DW Griffith. I napisano dla niej konkretną partyturę składającą się z popularnych kompozycji i klasycznych tematów, które zostały zgrupowane w celu nadania kształtu tej produkcji.

Odkąd kino zostanie wymyślone do dziś, istnieje wiele filmów, w których ich ścieżka dźwiękowa stała się podstawową częścią ich sukcesu. Tak było w przypadku filmów fabularnych, takich jak "Pulp Fiction", "Ojciec chrzestny", "Titanic", "Rocky", "Misja", "Ochroniarz", "Grease", "Most nad rzeką Kwai", "Co zabrał wiatr" lub "Casablanca".

Są to filmy, które każdy rozpoznaje za pomocą jednej lub kilku piosenek, które są częścią ich ścieżki dźwiękowej.

I właśnie to uznanie zostało osiągnięte dzięki pracy kompozytorów, którzy z powodzeniem pracowali dla kina. Należą do nich np. John Williams, Ennio Morricone czy Bernard Herrman.

Możliwe jest skonstruowanie ścieżki dźwiękowej na trzy duże części. Zasadniczo pojawia się motyw wejścia lub startu, którym zwykle jest utwór towarzyszący tytułom sceny początkowej lub pierwszej. Potem pojawia się tak zwana muzyka w tle lub przypadkowa : zestaw motywów, które uzupełniają różne sceny z filmu. Na koniec przedstawia on temat końcowy, czyli piosenkę, która brzmi, podczas gdy finalne kredyty mają miejsce.