Łacińskie słowo incandescens, wywodzące się z incandescĕre (które można przetłumaczyć jako "stające się gorące" ), osiągnęło nasz język jako żarliwy . Termin ten jest używany do opisania, co z powodu działania ciepła, czerwieni się lub wybiela .

Żarówka w tej ramie jest elementem, który poprzez nagrzewanie metalowego żarnika wytwarza światło . Lampy te, znane również jako żarówki żarowe, wykorzystują tzw. Efekt Joule'a do podgrzania kawałka wolframu dzięki prądowi elektrycznemu i zmieniają kolor na biały: to białawy odcień z powodu wysokiej temperatury.

Żarówki zostały wynalezione pod koniec XIX wieku . Mają szklaną bańkę lub żarówkę, która jest pusta lub wypełniona gazem obojętnym. Wewnątrz, włókno wolframowe, które się nagrzewa, przewody kontaktowe, drut do rozpraszania ciepła i kanał chłodzący. Żarówka ma również elektryczną stopkę stykową i izolację.

Przez długi czas lampy żarowe były jednymi z najczęściej używanych urządzeń oświetleniowych. Rozwój technologiczny pomógł jednak odkryć bardziej wydajne metody, ponieważ lampy te ledwo przekształcają 15% energii elektrycznej, którą konsumują w światło: reszta przekształca ją w ciepło .

Należy zauważyć, że emisję światła wytwarzanego przez ciepło nazywa się żarem . W ten sposób żarzące się ciała są ogrzewane, dopóki nie wyemitują promieniowania elektromagnetycznego w widmie widzialnym. Na przykład wulkan wydala żarzące się materiały podczas erupcji, oprócz dymu.