Pierwszą rzeczą, którą zrobimy przed ustaleniem znaczenia kazuistycznego terminu, jest odkrycie jego etymologicznego pochodzenia. W tym przypadku możemy ustalić, że pochodzi on z łaciny i że jest wynikiem sumy kilku jasno wytyczonych elementów:
- Rzeczownik "przyczyna", który jest synonimem "powodu".
- przyrostek "-ista", który jest używany do wskazania "biura" lub jako synonim słowa "zwolennik".
-Sufit "-ico", który jest używany do wskazania "względem".

Idea kazuistyki stosowana jest w dziedzinie etyki użytkowej w odniesieniu do analizy różnych konkretnych przypadków, które są oczekiwane w pewnym kontekście. W ten sposób kazuistyzm różni się od rozumowania opartego na zasadach lub zasadach.

Innymi słowy, to, co robi kazuistyka, rozpatruje konkretne przypadki rozwiązywania dylematów moralnych, dbając o stosowanie zasad w określonych okolicznościach. Zasady moralne są zatem stosowane do konkretnych sytuacji spowodowanych działaniem człowieka, a nie czymś abstrakcyjnym.

Pytania te pozwalają nam odkryć, że kazuistyka jest nie tylko gałęzią tzw. Etyki stosowanej: jest także metodą rozumowania, a nawet podstawą rozwoju orzecznictwa w ramach prawa zwyczajowego.

Przypuśćmy, że człowiek, który nie ma pieniędzy ani pracy, decyduje się ukraść jedzenie z rynku, by nakarmić syna . Rozumowanie oparte na zasadach moralnych może utrzymywać, że kradzież zawsze jest zła. Zgodnie z tymi zasadami kradzież jest wewnętrznie błędna z moralnego punktu widzenia. Podejście odwołujące się do kazuistyki będzie jednak zwracało uwagę na specyfikę konkretnego przypadku i mogłoby dojść do wniosku, że zachowanie człowieka nie stanowi moralnej winy. W rzeczywistości zdobycie pożywienia dla twojego dziecka jest opcją, która moralnie wykracza poza kradzież, ponieważ dzięki temu działaniu uzyskał on utrzymanie swego potomka. Pokazuje to, że to samo działanie można rozpatrywać w inny sposób niż w różnych metodach rozumowania.

Inne interesujące informacje na temat kazuistyki są następujące:
- W starożytnej Grecji jest już wiedza na temat kazuistyki. W szczególności był używany w czasach filozofa Arystotelesa.
- Uważa się jednak, że chwila największej świetności cytowanej kazuistyki miała miejsce od połowy szesnastego wieku do połowy XVII wieku.
-Numerowane są prace opublikowane na kazuistyce. Nie można jednak ignorować faktu, że jednym z najważniejszych dzieł w tym zakresie jest "Nadużywanie kazuistyki: historia moralnego rozumowania". Jest to dzieło opublikowane w dekadzie lat 80., a konkretnie w 1988 r., Napisane przez Alberta Jonsena i Stephena Toulmina.
- W dziedzinie nauki bardzo często wykorzystywana jest kazuistyka. Dobrym tego przykładem jest to, że używa się go, na przykład, do obserwowania i analizowania pewnych zjawisk Matki Natury. Z tej pracy wynika, że ​​wykorzystamy to, aby później ustalić różne teorie dotyczące na przykład patologii różnego rodzaju.