Znana jest jako komórkowa reakcja na działanie wywoływane przez komórkę po otrzymaniu bodźca generowanego przez zewnętrzny czynnik. Zgodnie z rodzajem bodźca reakcja może rozwijać się na różne sposoby.

Komórki te mają duży rozmiar i mogą się odkształcać; Mają zdolność do fagocytowania komórek i cząstek. Są one rozmieszczone w różnych tkankach środowiska wewnętrznego, szczególnie wokół naczyń limfatycznych i naczyń krwionośnych, a także w tkance łącznej węzłów chłonnych. Makrofagi tworzą się, gdy komórki krwi zwane monocytami, znajdujące się w czerwonym szpiku kostnym, kończą proces dojrzewania, który zachodzi w tkankach.

Jedna z jego właściwości pozwala odróżnić pochodzenie komórek i fragmentów komórek: od tego samego organizmu lub od obcego. Jest to możliwe dzięki obecności pewnych białek, które różnią się w poszczególnych osobnikach. Po tym rozpoznaniu, komórka lub fragment obcy dla organizmu są traktowane przez komórki prezentujące antygen, które je degradują i wysyłają, gdzie zaczynają działać limfocyty T. Te ostatnie z kolei są aktywowane i współpracować przy wytwarzaniu przeciwciał.

Limfocyty T

Bezpośrednio atakują komórki docelowe, które niosą obce antygeny na ich powierzchni . Można rozróżnić następujące dwie grupy:

* T4 : posiada białka o nazwie CD4 w ich błonach i mogą być typu Th (stymulują inne T i B) lub Td (zwiększają liczbę i aktywność makrofagów);

* T8 : mają białka CD8 w błonach i są podzielone na Tc (niszczą komórki docelowe) i Ts (regulują nadmiar lub dysproporcję odpowiedzi komórkowej).