Nazywa się to płaczem do rozlania łez, które zwykle ma miejsce przy łzach i jękach . Termin pochodzi od łacińskiego słowa planctus .

Na przykład: "Po usłyszeniu wiadomości, mężczyzna wybuchnął łzami", "Łzy dziewczyny dotknęły wszystkich obecnych", "Policjant nie zwrócił uwagi na płacz młodego człowieka i włożył mu kajdanki, aby zabrać go na posterunek policji",

Płacz jest konsekwencją pewnego stanu emocjonalnego . Chociaż osoba ma skłonność do płaczu (to znaczy płaczu), gdy czuje się smutna lub doświadcza wielkiego bólu, może to również zrobić, poruszając się, a nawet będąc bardzo szczęśliwym.

Uważa się, że płacz przynosi określone korzyści jednostce, chociaż dowód naukowy na te skutki nie jest jasny. W każdym razie, zwykle po kilku minutach płaczu pacjent odczuwa ulgę bez tak dużego stresu .

Częstotliwość i charakterystyka płaczu zależą od każdego człowieka, ale są pod wpływem czynników społecznych i kulturowych. Tradycyjnie płacz kobiety jest zwykle akceptowany, a człowiek, który płacze, jest przesłuchiwany. Ta szczególność wynika z przypisywanych przez społeczeństwo ról płci, które w ostatnich latach były przedmiotem debaty.

Ponieważ jest uważany za objaw udręki i smutku, płacz jest powodem do niepokoju. Jeśli ktoś płacze na ulicy, reszta ludzi zwykle przychodzi i pyta, co się z nimi dzieje, i czy jest jakiś sposób, by im pomóc.