Definicja sinalefa

Sinalefa to pojęcie wywodzące się z łacińskiego sinaloefha, które z kolei pochodzi od greckiego słowa. To greckie słowo to nic innego jak "synaloife", które jest wynikiem sumy dwóch jasno wytyczonych elementów, takich jak te: "syn", które można przetłumaczyć jako "z" i "aleiphein", co jest synonimem "namaszczenia",

Sinalefa

Termin pozwala nazwać związek, który powstaje, gdy jedno słowo kończy się w samogłosce, a następny zaczyna się od samogłoski: w ten sposób ostatnia sylaba pierwszego słowa i pierwsza sylaba drugiego słowa są połączone w wymowie .

Sinalefa jest brana pod uwagę w dziedzinie metryk podczas pisania poezji . Gdy sylaby metryczne są obliczane, synalefa powoduje, że dwie sylaby są traktowane jako jedna sylabiczna struktura . W ten sposób liczba sylab tego wersetu jest "zredukowana", a struktura wiersza jest dostosowana do tej rzeczywistości.

Ważne jest, aby pamiętać, że oddzielenie w sylabach prozy różni się od rozróżnienia sylabicznego, które jest zawarte w wersecie. To, co robi synalefa, to połączenie dwóch struktur, które w prozie są uważane za różne sylaby, podczas gdy w wersecie są one połączone przez metrykę.

Zobaczmy przykład, aby zrozumieć tę koncepcję. Wyrażenie: "zgubiłem się w polu" ma dwanaście sylab: me - en - con - tra - ba - per - di - do - in - the - field. Jednak synalefa powoduje, że pod względem sylab metrycznych wyrażenie ma tylko dziesięć sylab: meen - con - tra - ba - per - di - do - on - the - field. Dzieje się tak, ponieważ synalepha łączy "ja" z "en" ( "meen" ) i "do" z "en" ( "doen" ). "Byłem zagubiony w polu", dlatego ma dwie sinalefas.

Oprócz wszystkiego, co do tej pory wyeksponowano na synalepha, warto poznać inne interesujące go dane, takie jak:
- Warto wiedzieć, że autorzy poezji w wielu przypadkach są sami, którzy podejmują decyzję, chociaż wszystkie okoliczności są podane, aby istniało, a nie tworzyć żadnych sinalefa. Jest to decyzja popularnie zwana licencją poetycką.
- Uważa się, że do pewnego stopnia spełnia standardy bardzo podobne do tych, które są używane, gdy mówimy o dyftongach i triphthongach. Ostatecznie we wszystkich tych przypadkach chodzi o określenie samogłosek wymawianych jednym uderzeniem głosu.
Ustalono, że synalefa nie może powstać, gdy jedna z dwóch samogłosek jest tonikiem. W ten sam sposób nie powinno się go tworzyć, jeśli dwie samogłoski są tonikami.
- Musimy wiedzieć, że jest coś, co nazywa się wieloma sinalefa, czyli sylabą łączącą trzy lub więcej samogłosek, które należą do dwóch lub więcej słów. Z reguły w centrum tej sylaby będzie silna samogłoska, a słabe będą przed nią i po niej.

Zalecane