Termin fiduciary, który pochodzi od łacińskiego słowa fiduciarius, ma kilka zastosowań. Pierwsze znaczenie, jakie hiszpańska Akademia Królewska ( RAE ) wymienia w swoim słowniku, odnosi się do tego, co zależy od zaufania i kredytu, jaki otrzymuje .

W podobnym sensie umowa lub operacja oparta na zaufaniu jest kwalifikowana jako powiernictwo. Na przykład wartość powiernicza jest wydawana w celu reprezentowania pieniądza z obietnicą obrotu nim w przyszłości.

Waluta powiernicza lub pieniądz fiducjarny, w tych ramach, przyjmuje wartość, która nie jest wewnętrzna, ale jest przyznawana przez konwencję. Pieniądze te opierają się na zaufaniu społeczeństwa i nie mają rezerwy, jaką dają rezerwy metali szlachetnych (takich jak złoto lub srebro). Jedyną rzeczą, która podtrzymuje walutę powierniczą, jest obietnica zapłaty dokonana przez podmiot, który ją wydaje.

Obecnie większość pieniędzy krążących na świecie jest kredytami powierniczymi: banknoty i monety mają wartość zadeklarowaną przez państwo . Wsparcie materialne nie jest samo w sobie cenne, ale ważna jest wycena wydana przez organ monetarny odpowiedzialny za emisję i zaufanie, jakie mają ludzie, którzy przyjmują pieniądze jako środek płatniczy.

Z drugiej strony, powiernikiem jest nazwisko osoby, której inny podmiot przekazuje mu majątek w celu administrowania nimi na rzecz osoby trzeciej. W trustu powiernik otrzymuje majątek powiernika, który ma być oddany swojej administracji, egzekwując wskazane cele i broniąc majątku.