Etymologia erytrocytów odsyła nas do łacińskiego naukowego erytrocyta . Z kolei ten termin składa się z greckiego słowa ( erythro ) i łacińskiego słowa ( cytus ). Erytrocyty to czerwone krwinki : to znaczy czerwone krwinki .

Są to komórki globozowe, które znajdują się we krwi . Istnieją dwa typy komórek krwi: czerwone lub czerwone krwinki i białe krwinki, znane także jako leukocyty . Komórki te spełniają różne funkcje ważne dla organizmu.

Erytrocyty to komórki, które znajdują się w największej liczbie we krwi. Mężczyźni mają około 5 400 000 erytrocytów na milimetr sześcienny krwi, podczas gdy kobiety mają około 45 000 000. Gdy wykonuje się badanie krwi i wartości erytrocytów są dalekie od tych parametrów, nieprawidłowy wynik może ujawnić obecność choroby lub pewnego rodzaju zaburzenia.

Zarówno erytrocyty, jak i leukocyty pochodzą ze szpiku kostnego . Erytrocyty nie mają mitochondriów ani jąder : w swojej cytoplazmie zawierają hemoglobinę, białko, które nadaje im czerwony kolor i jest odpowiedzialne za transport tlenu z narządów oddechowych do różnych tkanek.

Makrocytoza, anizocytoza, dianocytoza, sferocytoza, polichromia i hipochromia to niektóre zmiany w kształcie, rozmiarze i kolorze, które mogą ucierpieć na erytrocytach.

Erytrocyty w stanie anizocytozy wykazują znaczną zmienność ich wymiarów, w przeciwieństwie do normalnej sytuacji, w której wszystkie miałyby tę samą średnicę. Innymi słowy, gdy czerwone krwinki o różnych rozmiarach są obserwowane w próbce krwi, nazywane są anizocytozą i mogą pojawić się po transfuzji. Warto wspomnieć, że w przypadku białych krwinek występują znaczne różnice w średnicy, termin ten również jest używany.

Z drugiej strony występuje mikrocytoza, gdy średnica i objętość erytrocytów są mniejsze niż 7 mikronów, odpowiednio, 80 mikrometrów sześciennych. Ta zmiana pojawia się zwykle w przypadku niedokrwistości sideroakremicznej, talasemii lub niedokrwistości z niedoboru żelaza.

Z drugiej strony, makrocytoza jest zmianą przeciwną do poprzedniej, ponieważ charakteryzuje się wzrostem średnicy podłużnej i objętości erytrocytów, przekraczających odpowiednio 8 mikronów i 100 mikronów sześciennych. Występuje w przewlekłych chorobach wątroby oraz w przypadkach alkoholizmu. Megalocytoza niesie jeszcze większą średnicę podłużną: 11 mikronów i wydaje się, że ma niedokrwistość megaloblastyczną.

W odniesieniu do zmian w kształcie, jedną z najczęstszych jest poikilocytoza, która powoduje zmienność lub nierówność erytrocytów w rozmazie lub próbce. Z drugiej strony, dakryocytoza przenosi czerwone krwinki o owalnym kształcie i jednym z końców szczególnie ostrym, jak gdyby była kroplą wody.

Ta zmiana występuje w każdym stanie związanym z powiększeniem śledziony, jak również talasemią, niedokrwistością megaloblastyczną i chorobą nerek. Gdy erytrocyty mają szpikulec o nieregularnej pozycji i długości, mówimy o akantocytozie, zmianie, która występuje w przypadkach marskości wątroby, abetalipoproteinemii i zwłóknienia szpiku (zarówno przewlekłych, jak i ostrych).

Kolejną zmianą kształtu erytrocytów jest dianocytoza, która sprawia, że są płaskie i wyglądają podobnie do spiczastego kapelusza. Jeśli spojrzysz na nie z przodu, zauważysz kolorowe obramowanie, które ogranicza jasny region z kolorowym środkiem, co sprawia, że ​​wyglądają jak "cele". Hepatopatie i talasemia to dwie choroby związane z dianocytozą.

Kiedy osoba ma niski poziom erytrocytów we krwi, ma niedokrwistość . Ta patologia może być oznaką problemu żołądkowo-jelitowego, nadczynności tarczycy, niedoczynności tarczycy, niewydolności nerek lub niedożywienia. Jeśli jednak poziom erytrocytów jest wysoki, mówimy o czerwienicy .