Kwas jest substancją, która w roztworze zwiększa stężenie jonów wodorowych. Gdy kwasy łączą się z zasadami, umożliwiają rozwój soli .

Wśród różnych rodzajów kwasów pojawiają się kwasy nukleinowe . Są to polimery utworzone z niektórych monomerów, które są połączone wiązaniami fosfodiestrowymi . Kontinuum tych związków pozwala na rozwój rozległych łańcuchów, które mogą obejmować miliony monomerów.

Należy zauważyć, że polimer jest makrocząsteczką złożoną z wielu monomerów, które są mniejszymi cząsteczkami . W szczególnym przypadku kwasów nukleinowych są to polimery utworzone przez monomery, które są związane wiązaniami fosfodiestrowymi (rodzaj wiązania kowalencyjnego).

Kwas rybonukleinowy ( RNA ) i kwas dezoksyrybonukleinowy ( DNA ) to dwa rodzaje kwasów nukleinowych. Te kwasy przechowują i przekazują dane genetyczne żywych istot .

W przypadku RNA składa się z liniowego łańcucha rybonukleotydów, które można znaleźć w komórkach eukariotycznych i prokariotycznych. Tryb budowy RNA i innych substancji, które tworzą komórki, znajduje się w DNA, w którym znajdują się instrukcje związane z genetyką. To, co znamy jako gen, jest w rzeczywistości segmentem DNA .

Poza swoimi funkcjami, możliwe jest rozróżnienie tych klas kwasów nukleinowych od ich masy cząsteczkowej (w RNA jest mniejsza niż w DNA ), ich rodzaje łańcucha (zazwyczaj RNA jest jednoniciowy i DNA, dwuniciowy), jego azotowe zasady i węglowodany.

Informacja genetyczna zawarta jest w azotowych zasadach, które mają cykliczną strukturę tlenu, wodoru, azotu i węgla. Niektóre z nich to adenina, guanina i cytozyna . Wyróżnia się dwa rodzaje zasad azotowych: puryn i pirymidyn, które pochodzą odpowiednio od puryn i pirymidyn.

Omawiając strukturę kwasów nukleinowych, odwołujemy się do ich morfologii i jest to dokładnie badane za pomocą przykładów takich jak RNA i DNA. Dzięki szczegółowej obserwacji tej struktury można znaleźć kod genetyczny .

Z drugiej strony pojęcie kodu genetycznego to grupa reguł, które są uzyskiwane, gdy sekwencja nukleotydów w RNA ulega translacji. Jest to rodzaj glosariusza, w którym ustalono pewne równoważniki między językiem białek a azotowymi zasadami RNA. Następujące ogólne cechy kodu genetycznego są rozpoznawane:

* Jest uniwersalny, ponieważ praktycznie wszystkie żywe istoty używają go, z wyjątkiem niektórych trojaczków, w bakteriach;

* Każda trójka ma szczególne znaczenie, więc nie przedstawia dwuznaczności;

* każda trójka może wskazywać ukończenie odczytu lub kodować aminokwas;

* każdy aminokwas ma kilka trojaczków;

* Żadna trójka nie dzieli baz azotowych z innymi;

* jego odczyt jest jednokierunkowy.

Wracając do struktury kwasów nukleinowych, których rozwój oparty jest na modelu naukowców Francisa Cricka i Jamesa Watsona, dzieli się na następujące cztery części:

* primary : jeśli zaczniemy od łańcuchów, które tworzą DNA, podstawowa struktura jest definiowana jako sekwencja zasad azotowych każdego z nich;

* wtórne : jest to grupa oddziaływań zachodzących między podstawami azotowymi;

* trzeciorzędowy : biorąc pod uwagę granice typu sterycznego i geometrycznego, struktura ta jest umiejscowieniem atomów w trzech wymiarach;

* Czwartorzędowy : w przypadku RNA odnosi się do interakcji zachodzących pomiędzy jego jednostkami, zarówno w spliceosomie, jak i w rybosomie . Jeśli natomiast mówimy o DNA, to jest to najbardziej złożona organizacja w chromatynie.