Ortogonalny to przymiotnik używany do określania kąta 90º . Jest to pogląd, że w przypadku przestrzeni euklidesowych jest równoważny z pojęciem prostopadłości .

Mówimy o rzucie prostopadłym, z drugiej strony, aby nazwać wynik narysowania całości prostopadłych linii rzutowych na pewnej płaszczyźnie. Po wykonaniu tej projekcji tworzy się połączenie między punktami wystającego elementu a punktami rzutowanego elementu.

Oprócz powyższego możemy powiedzieć, że istnieje kilka przypadków różnych rzutów ortogonalnych. Tak więc, wśród najbardziej powszechnych i znaczących są następujące dwa:
• Rzut ortogonalny segmentu.
• Rzut ortogonalny punktu.

Nie mniej ważne jest podkreślenie, że z reguły mówiąc o ortogonalnym rzucie lub podstawie, robi się to w obrębie geometrii euklidesowej. To, zwane także parabolicznym lub euklidesowym, jest tą dziedziną nauki lub dyscypliny, która jest odpowiedzialna za analizę właściwości przestrzeni geometrycznych, w których spełnione są aksjomaty Euklidesa. Oznacza to, że w przestrzeni trójwymiarowej, na prawdziwej linii lub w płaszczyźnie euklidesowej.

Geometrem i matematykiem Euclides (325 - 265 pne) jest osobowość, która nadawała kształt tej dyscyplinie, która jest wspierana przez różne filary, takie jak książka, którą zrobił pod tytułem "Elementy". Następnie, poprzez swój "program Erlangena", wnieśli oni inne wkłady w te same liczby, co Felix Klein.

Załóżmy, że chcemy wykonać rzut prostopadły segmentu PR na linii T. W tym celu będziemy musieli rzutować skrajności PR przez linie prostopadłe do T, które pozwolą nam poznać rzut prostopadły segmentu na wspomnianej linii. Przecięcie linii rzutujących z literą T tworzy nowy segment, który możemy nazwać MN . Gdy segment PR jest równoległy do ​​linii T, segment MN będzie analogiczny do PR .

Można powiedzieć, że układ ortogonalny opiera się na kącie prostym, rozwijając się w przestrzeni poziomej i pionowej. Ta idea jest stosowana nie tylko w dziedzinie geometrii, ale jest również ważna w sztuce . Artyści muszą nauczyć się pracować z ortogonalnością w sensie estetycznym, aby uderzać aspekt wizualny obrazu.

Powszechne jest zamieszanie między tak zwaną podstawą ortogonalną a bazą ortonormalną. Są jednak różne i musisz wiedzieć, w czym:
• Pierwszy z nich ma spację, o ile tworzące ją wektory mają osobliwość dwu do dwóch prostopadłych.
• Drugim jest natomiast to, które ma pewną przestrzeń, której podstawa jest ortogonalna, a także jej wektory mają tę cechę, że są jednolite.

Obwody mogą być również ortogonalne, gdy są suszone i w pewnym punkcie ich styczne są prostopadłe. Jeśli chodzi o punkt przecięcia, ich promienie będą również prostopadłe.