Z łacińskiego quantitas ilość jest częścią wielkości lub pewną liczbą jednostek . Na przykład: "Potrzebujemy większej ilości pieniędzy, aby się przenieść ", "Proszę, nie dawajcie mi tak dużo jedzenia, potem muszę wrócić do biura", "Myślę, że w tym Pucharze Świata wydamy sporą sumę pieniędzy. przeraża w każdej grze ", " Ta ilość jest więcej niż wystarczająca, aby kogokolwiek " .

Ilości są wyrażane na różne sposoby w zależności od wielkości. Ilość ciężaru można wyrazić w gramach ( "Nie mam zamiaru nosić ze sobą dużej ilości teksturowanej soi: z dwustu gramami do mnie dociera" ), podczas gdy wielkość długości może być odzwierciedlona w kilometrach ( "Do pokonania pozostaje jeszcze sporo kilometrów" przed dotarciem do zbiornika " ).

Ilości mogą być jednorodne (gdy są tworzone przez obiekty tego samego gatunku), niejednorodne (złożone z różnych gatunków lub substancji), ciągłe (ich części nie mogą być rozdzielone) lub dyskretne (ich składniki są rozproszone).

W niektórych przypadkach przedmiotowa kwota musi być przetwarzana dokładnie, aby uniknąć niedogodności. Jeśli ktoś chce kupić samochód, będzie potrzebował pewnej sumy pieniędzy. Jeśli nie zbierzesz tej kwoty, nie możesz określić operacji.

Z drugiej strony, w innych sytuacjach, ilości mogą być oszacowane lub subiektywne (takie jak ilość soli, którą przenosi przepis lub ilość sadzonek, które powinny zostać podjęte w podróży). Są to sytuacje, w których pojawia się smak każdej osoby, a także szereg zagadnień kulturowych, a każda możliwość jest ważna, o ile jest akceptowana przez tych, którzy ją uważają.

Wśród popularnych powiedzeń, które używają tego określenia, "ilość nie czyni jakości ", z jego odmianami, typowymi dla każdego regionu hiszpańskojęzycznego. Zwykle używa się go na poziomie sentymentalnym (odnosząc się, na przykład, do liczby znajomych), jak również w materiale ("czterordzeniowy procesor niekoniecznie oferuje lepsze wyniki niż jeden z dwóch").

Ilość ruchu

Jest znany jako wielkość ruchu, pędu, pędu lub momentu liniowego do podstawowej wielkości fizycznej stosowanej w teoriach mechaniki w celu opisania ruchu ciał. W przypadku mechaniki klasycznej jej definicja jest osiągana poprzez pomnożenie masy ciała przez jego prędkość w danym momencie.

Jego początki sięgają XVII wieku, a dokładniej z pracy " Dyskursy i matematyczne demonstracje wokół dwóch nowych nauk ", opublikowanej w 1638 r. Przez Galileusza Galileusza, na której stronach odwołuje się do pojęcia poprzez określenie "impet".

Zgodnie z mechanicznym sformułowaniem, które jest brane pod uwagę, specyficzna definicja pędu jest inna:

* Mechanika Newtona definiuje ją dla cząstki przez pomnożenie jej masy przez jej prędkość ;
* Mechanika Hamiltona lub plazma Lagrange'a, w nie-kartezjańskich układach współrzędnych, formy o większej złożoności;
* teoria względności rozważa definicję większej złożoności, nawet jeśli stosowane są systemy bezwładności;
* mechanika kwantowa wymaga dla swojej definicji użycia samosprzężonych operatorów zdefiniowanych w nieskończonej przestrzeni wektorowej.

Ogólnie rzecz biorąc, mechanika newtonowska uzyskuje wielkość ruchu, a następnie poszukuje zależności między nią a prawami Newtona ("Prawo siły", "Prawo bezwładności" itp.). Jednak współczesna fizyka przyniosła szereg nowych punktów widzenia, a zalety takich procedur podczas pracy z ilością ruchu były kwestionowane.

Przede wszystkim udowodniono, że ta podstawowa wielkość jest własnością każdego fizycznego bytu, bez względu na to, czy ma masę (co widać w przypadku fotonów i pól). Formuła newtonowska opiera się na iloczynie masy przez prędkość, która ignoruje wszelkie ciało nie-masowe.