Łacińskie słowo fodĕre, które można przetłumaczyć jako "kopać", stało się fossą, która dotarła do naszego języka jako grób . Nazywa się to pustką lub wykopem. Z drugiej strony Oceanic jest związany z oceanem (morzem, które oddziela kontynenty i obejmuje dużą część powierzchni naszej planety).

Idea dołu oceanicznego w tym kontekście odnosi się do obniżenia dna łodzi podwodnej, które znajduje się obok kontynentu lub w pobliżu wybrzeży wysp pochodzenia wulkanicznego. Te osiadania mogą mieć głębokość większą niż dziesięć kilometrów i przedstawiać wody o temperaturze między 0 ° C a 2 ° C.

Ocean Spokojny ma największą liczbę okopów oceanicznych i tych o większej głębokości . Jak dotąd, Rów na Marianie jest najgłębszym znanym pitem oceanicznym. Znajduje się na południowy wschód od Wysp Marianas, w północno-zachodnim Pacyfiku .

Najgłębsza część Rowu Mariana znana jest jako Otchłań Challengera . W całej historii przeprowadzono kilka wypraw w celu zbadania tego miejsca: w 2012 roku filmowiec James Cameron osiągnął głębokość ponad 10 898 metrów w głębinowym Deepsea Challenger .

Oceaniczne jamki powstają, gdy dwie płyty tektoniczne spotykają się i zderzają, powodując, że najgęstsze wnikają pod drugą. Zjawisko to, znane jako subdukcja, powoduje zatonięcie podwodnej gleby, to znaczy powstaje pestka oceaniczna.

Pojęcie subdukcji znajduje się w ramach tektoniki płyt, teorii geologii, która służy do wyjaśnienia sposobu, w jaki zbudowana jest litosfera, czyli sztywnej warstwy pokrywającej powierzchnię naszej planety. Ten proces, w którym strefa oceaniczna tonie z jednej płyty poniżej granicy innej, ma miejsce w dużej liczbie stref subdukcji .

Obecnie prawie wszystkie strefy subdukcji znajdują się w tak zwanym Pacyficznym Pasie Pożarowym, chociaż możliwe jest również znalezienie innych w niektórych regionach Antyli, Indyjskiego wybrzeża Indonezji i Morza Śródziemnego. Właśnie w tych strefach powstają okopy oceaniczne, w których zachodzi konwergencja i zderzenie dwóch płyt litoftalowych.

Jeśli weźmiemy przykład wykopu Peru-Chile, znanego również pod nazwą Równiny Atakama, mamy przed sobą wyraźny przykład konsekwencji zderzenia dwóch płyt: oceanicznego Nazca (miasta położonego w południowym Peru) i kontynentalnej Ameryce Południowej.

W strefach subdukcji, w których zlokalizowane są jamki oceaniczne, występuje również aktywność sejsmiczna o znacznym natężeniu, spowodowana trzema zjawiskami związanymi z dwiema płytami: tarciem, ściskaniem i rozciąganiem. Wszystko to często zaczyna się od tsunami i trzęsień ziemi w Indonezji i Japonii.

Kiedy subducted plate dociera do astenosfery (górnej części płaszcza, która znajduje się pod litosferą) topi się iw tym stanie wznosi się, by dać początek wulkanowi . Zgodnie z cechami charakterystycznymi każdej płyty możliwe jest, że działalność ta powoduje powstanie łuków wysp (rodzaj archipelagu) lub że generowany jest łańcuch górski, podobnie jak przypadki Wysp Sundajskich i Rów na Marianie., odpowiednio.

Trench Trench, Japan Trench, the Kuril Trench, the Philippine Trench i the Kermadec Trench to inne okopy oceaniczne o długości ponad dziesięciu kilometrów. Należy zauważyć, że pomimo głębokości, kilka gatunków żyje w tych dołach.