Dług to obowiązek, który osoba lub podmiot musi zwrócić lub zaspokoić. Zwykle odnosi się do zobowiązania ekonomicznego, które jest opłacane pieniędzmi, chociaż może to być także moralny obowiązek. Z drugiej strony, wewnętrzna jest to, co należy do wnętrza czegoś (to znaczy do tego, co jest w środku).

W odniesieniu do długu krajowego brutto można powiedzieć, że jest to całkowita kwota kredytów, które nie zostały jeszcze wypłacone, które muszą zostać spłacone i zaspokojone w uprzednio ustalonym terminie (można to wyrazić przymiotnikiem: "płatne kredyty ") W tym samym kraju dla sektora publicznego niefinansowego, z denominacji w walucie krajowej i zagranicznej.

Innymi słowy, zadłużenie krajowe brutto jest całkowitą kwotą, którą rząd jest winien, bez uwzględniania innych aspektów zadłużenia finansowego, takich jak aktywa, w równaniu. Po prostu jest to całkowita suma, jaką naród sam sobie zawdzięcza (warto wspomnieć, że można również mówić o długu zagranicznym brutto, chociaż w tym przypadku dług byłby z obcym narodem).

Z drugiej strony mamy wewnętrzny dług netto; aby to zdefiniować, musimy zacząć od wartości brutto i odjąć sumę zobowiązań, które system bankowy ma dla sektora publicznego . Pomaga nam to zrozumieć, że dług netto jest zwykle niższy niż dług brutto. Wśród wspólnych aktywów, które musimy odjąć, aby znaleźć tę wartość, są instrumenty dłużne, ubezpieczenia, pożyczki, złote papiery wartościowe, niektóre pozycje należności i emerytury.

Idea długu wewnętrznego jest również często wykorzystywana w znaczeniu symbolicznym, aby odnieść się do problemów, z którymi borykają się mieszkańcy kraju, i że rządy nie potrafią rozwiązać problemu: "Analfabetyzm jest długiem wewnętrznym, który przeciągamy od dziesięcioleci", "Brak szpitali o dużym stopniu złożoności na północy był długi wewnętrzny: dlatego inwestujemy miliony pesos, aby go spłacić " .