Taniec nazywany jest aktem tańca, który można rozwijać na wiele sposobów. Z drugiej strony, współczesny jest ten, który jest częścią czasu, w którym się żyje.

Idea tańca współczesnego w tym kontekście odnosi się do stylu klasycznego baletu, który daje większą swobodę tancerzowi. Ta modalność tańca pojawiła się pod koniec XIX wieku jako reakcja na bardziej sztywne cechy klasycyzmu.

W tańcu współczesnym tancerz wyraża się poprzez techniki klasycznego baletu, ale włączając w to inne bardziej nowoczesne ruchy ciała. Dlatego ten styl znany jest jako taniec współczesny lub taniec współczesny .

Mieszanka wielu wpływów jest jedną z głównych cech współczesnego tańca, który może zawierać formy narracji, które nie są liniowe i mogą nawet stawiać na narzędzia multimedialne uzupełniające choreografię.

Podczas gdy taniec klasyczny opiera się na uporządkowanych i skodyfikowanych krokach, taniec współczesny pozostawia pole dla innowacji i pozwala tancerzowi i choreografowi wykorzystać swoją kreatywność . Transgresja w tym sensie jest uważana za wartość pozytywną, w przeciwieństwie do tego, co dzieje się w klasycznym balecie.

Specjaliści odróżniają amerykańską szkołę od europejskiej szkoły tańca współczesnego. Jednocześnie zaznacz istnienie różnych generacji, które modyfikowały przykazania.

Amerykańska choreografka i tancerka Isadora Duncan, urodzona w 1877 roku i zmarła w 1927 roku, jest często wyróżniana jako założycielka tańca współczesnego. Samouk, odszedł od klasycznego baletu, włączając ruchy związane z ekspresjonizmem.