Chiasmus to pojęcie wywodzące się z greckiej koncepcji, odnoszące się do czegoś, z którego usposobienie zostało usunięte. Termin ten jest używany do określenia postaci literackiej, która polega na zamianie porządku elementów dwóch sekwencji.

Te cechy, ta niezupełnie bezpośrednia natura chiasmusu, nie czynią go atrakcyjnym dla pewnych osób, szczególnie dla tych, którzy cierpią na zaburzenia koncentracji lub dla tych, którzy czują się zastraszani tekstami określanymi niekiedy jako wyszukane, które wymagają uwagi i wysiłku. być zrozumianym. Ogólnie rzecz biorąc, zasadnicze znaczenie ma połączenie zwykłej interpretacji semantycznej z kombinacją pojęć konceptualnych, aby zbliżyć się do znaczenia takiej struktury .

W retoryce występuje rodzaj chammatycznego zwanego pun lub commutation, który polega na przekraczaniu składniowych funkcji słów, oprócz posiadania wyżej wymienionych cech. Krótko mówiąc, ta postać literacka, która mieści się w kategorii powtórzeń, służy reorganizacji elementów jednego zdania w inny sposób w innym, aby zmienić ich kolejność, tak aby były odwrócone, a ich znaczenie jest sprzeczne z tym, co mieli. w pierwszym.

Przykładem tego rodzaju chiasmus jest: "Jest wielu ludzi biednych, ale zasługujących na bogactwo, a inni są bogaci i zasługują na ubóstwo". Jak widać, tak jak w przykładzie wspomnień, opisanych w poprzednim paragrafie, słowa "biedni" i "bogaci" zmieniają swoją pozycję, aby stanowić chiasmus. Jednakże, ponieważ jest to gra słów, jego funkcje składniowe są również krzyżowane: w pierwszej propozycji "biedni" są, podczas gdy w drugim wymieniony atrybut jest przyznawany "bogatym".

Chiasmus jest obecny w twórczości wielu znakomitych autorów literatury i jest używany do grania z różnymi aspektami języka, aby wywoływać u czytelnika różne efekty, takie jak momenty humoru lub tragedii, zawsze dostępne po odpowiednie odbicie. Warto wspomnieć, że postać ta pojawia się również w kinie, choć nie tak często.