W kontekście fizyki wielkość określona przez jej kierunek, punkt jej zastosowania, jego wielkość i znaczenie jest nazywana wektorem . Zgodnie z jego charakterystyką można mówić o różnych rodzajach wektorów.

W języku łacińskim można znaleźć pochodzenie etymologiczne tego pojęcia, które wywodzi się dokładnie od "wektor - wektor", który można przetłumaczyć jako "ten, który prowadzi".

Powstały pomysł wektorowy może pojawić się, gdy wykonywana jest operacja dodawania z wektorami. Używając tak zwanej metody wielokąta, musisz umieścić na wykresie wektory, które chcesz dodać jeden obok drugiego, co powoduje, że początek każdego wektora pokrywa się z końcem następnego wektora. Powstały wektor jest nazywany wektorem, który ma zbieżne pochodzenie z pierwszym wektorem i kończy się na końcu wektora znajdującego się w ostatnim miejscu .

VR są akronimami używanymi w odniesieniu do powstałego wektora, który podobnie jak pozostałe wektory, gdy jest analizowany, wymaga uwzględnienia trzech elementów, które nadają mu kształt. Mamy na myśli następujące:
-The moduł, który jest używany, aby wspomnieć, co jest intensywnością jego wielkości i który jest reprezentowany przez to, co jest wielkością wektora.
- Kierunek, który odnosi się do tego, co jest nachyleniem linii.
- Sens, który ma tę szczególną właściwość, która jest reprezentowana przez wierzchołek strzałki danego wektora.

Dodawanie wektorów za pomocą tej metody polega na przesuwaniu wektorów, dzięki czemu łączą się one ze sobą. Tak więc, weźmiemy wektor i umieścimy go obok drugiego, powodując, że początek jednego łączy się z drugim końcem. Powstały wektor "rodzi się" u początku pierwszego wektora, który wzięliśmy i "kończy" na końcu wektora, który umieściliśmy w ostatniej przestrzeni.

Należy pamiętać, że w celu dodania wektorów metodą wielokątną istotne jest, aby nie modyfikować właściwości : wektory należy przenosić.

Ważne jest, aby pamiętać, że jeśli chodzi o możliwość podjęcia tej kwoty, która nas zajmuje, należy zastosować pewne podstawowe elementy matematyki i algebry. Odwołujemy się do osi współrzędnych X i Y. Zasadniczo z nich i ich odpowiednich podsumowań wynika, jak uzyskać wspomniany wektor wynikowy.

Mówimy również o powstającym wektorze w odniesieniu do tego, który w systemie generuje taki sam efekt, jak wektory, które go tworzą. Wektor, który ma ten sam kierunek i wielkość, ale przeciwny kierunek, jest kwalifikowany jako wektor równoważący.

Wspomniany wyżej wektor równoważący, który jest również nazywany VE, jak już wspomniano, ma przeciwne znaczenie, jest przeciwny do 180º.
Oprócz wspomnianych istnieje wiele innych typów wektorów, takich jak współpłaszczyznowy, równoległy, przeciwny, współbieżny, współliniowy, stały wektor ...