Łacińskie słowo verrĕre wywodzi się z wulgarnej łacińskiej versūry, co jest związane z aktem zamiatania . Ewolucja etymologiczna trwała nadal i koncepcja dotarła do naszego języka jako śmieci .

W najszerszym znaczeniu śmieci odnoszą się do tego, co powoduje brud . Na przykład: "Przestań zbierać śmieci i zacznij czyścić ten chlew!", "Ten rodzaj produktywnej działalności generuje dużo śmieci", "Idealnie, ta praca nie powinna powodować śmieci, ale to jest niemożliwe" .

Pojęcie to odnosi się również do odpadów i odpadów : "Proszę, wynieście śmieci, które zbieracz zabrał w ciągu kilku minut", "Oczyściłem już swój pokój: napełniłem trzy worki śmieci", "Ważne jest, aby wiedzieć, jak możesz zutylizować śmieci, aby uzyskać nowe narzędzie " .

Nawet miejsce, w którym te elementy są rzucane, nazywa się śmieciami: "Horror w Villa San Carlos: znaleźli martwe dziecko w koszu", "Wczoraj wrzucałem do kosza dużo starych dokumentów", "Idź i zobacz, czy przez pomyłkę Umieszczasz zdjęcie w pojemniku na śmieci . "

Z drugiej strony śmieci mają kilka symbolicznych zastosowań. To właśnie mówi się temu lub temu, co wywołuje pogardę lub wywołuje odrazę : "Ty jesteś śmieciem! Nie możesz mi tego zrobić ", " Ten film to śmieci, nie rozumiem, jak zdobył wiele nagród "" Nie mam zamiaru zawierać umów z Roberto: ten człowiek to śmieć, który oszukał mojego ojca . "

Kiedy termin ten towarzyszy rzeczownikowi, staje się przymiotnikiem, który wskazuje na jego niewielką lub zerową jakość lub znaczenie : "Firma zaproponowała mi umowę śmieciową, ale musiałem ją zaakceptować, ponieważ potrzebuję pieniędzy", "Jedyną rzeczą, którą otrzymałem dzisiaj, jest poczta śmieci . "

Garbage collector

W dziedzinie programowania mówimy o śmieciu, aby odnieść się do mechanizmu, który jest częścią zarządzania pamięcią . Jest on implementowany w niektórych językach, zarówno interpretowanych, jak i półinterpretowanych, a jednym z jego celów jest usprawnienie dostępu do pamięci głównej.

Mówiąc ogólnie, możemy powiedzieć, że śmieciarz jest odpowiedzialny za zagęszczanie pamięci, która jest używana w danym czasie, przesuwając wszystkie obiekty na początku, aby uniknąć niewykorzystanych przestrzeni między nimi. W ten sposób uzyskaj cały dostępny obszar po jednej stronie, ułatwiając jego użycie.

Koncepcja ta została stworzona w 1958 roku przez Johna McCarthy'ego, czołowego informatyka, który wniósł wielki wkład w dziedzinie sztucznej inteligencji. Jego praca skupiała się na rodzinie językowej Lisp, której rozwoju również brał udział, dla której chciał uniknąć, że zarządzanie pamięcią powinno być wykonywane ręcznie.

Koncepcja pamięci może wydawać się zbyt abstrakcyjna dla wielu osób, ale ma podstawowe znaczenie dla realizacji dowolnego programu, podobnie jak tabela, na której wspieramy nasze zeszyty i książki podczas prac badawczych. System operacyjny musi oddać pewną ilość pamięci do dyspozycji programu, aby mógł nim zarządzać, mając na celu:

* rezerwuje miejsca do przechowywania różnych typów danych;
* uwolnić przestrzenie, które nie są już potrzebne;
* kompaktuj pamięć, aby wolne miejsca były pogrupowane, jak wyjaśniono powyżej;
* śledź wykorzystanie każdej przestrzeni.

Zazwyczaj programiści mają różne funkcje, aby poinformować program o wykonaniu tych zadań w określonych momentach ich wykonywania . Nie trzeba dodawać, że wynik uzyskany w każdym przypadku zależy zarówno od jakości kodu, jak i od zastosowania.